Project Renegade: «5 δίσκοι που δεν πρέπει να λείπουν από καμία δισκοθήκη»

Οι Project Renegade, είναι μια τετραμελής metal μπάντα από την Αθήνα. Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP, ‘Cebera’, το οποίο έλαβε πολύ θετικές κριτικές, και μέσα στο 2018 είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν την δουλειά τους εκτός Ελλάδος, σε Ρουμανία, Μάλτα, Βέλγιο και Ολλανδία.

Με αφορμή λοιπόν το project που τρέχουμε αυτόν τον καιρό, θέλαμε να μάθουμε ποιοι πιστεύουν πως είναι οι 5 δίσκοι που δεν πρέπει να λείπουν από καμία δισκοθήκη, και δείτε τι μας απάντησαν:

Rage Against the Machine – Rage Against the Machine (1992)

Είναι ένας δίσκος, ο οποίος πέρα από όλα τα εκπληκτικά μουσικά στοιχεία που περιέχει, αναδεικνύει την ανάγκη για την ύπαρξη ενός δυνατού μηνύματος σε ένα καλλιτεχνικό εγχείρημα.

Αντιμετωπίζει τη μουσική ως ένα όπλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εμπνεύσει ένα δυνατό ρεύμα αλλαγής και σαν μπάντα μας έδειξε τι σημαίνει να υπηρετούμε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας.

Ιστορίες ενός εξωφύλλου: Το ομώνυμο ντεμπούτο των Rage Against The Machine

Linkin Park – Meteora (2003)

Αν και το ‘Hybrid Theory’ μπορεί να είναι εξίσου καλό με το ‘Meteora’, αυτός ο δίσκος είναι το τέλειο παράδειγμα εξέλιξης μιας μπάντας προς το καλύτερο, προς το μεγαλύτερο, χωρίς κακά παραστρατήματα σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που έκανε πριν.

Είναι πραγματικά εξέλιξη και πρόοδος, ένα βήμα παραπέρα από εκεί που ήταν οι Linkin Park πριν. Αυτό που κρατάμε κυρίως εμείς είναι η μη συμβατική χρήση της ορχήστρας και του ηλεκτρονικού στοιχείου σε αυτόν τον δίσκο, καθώς ήταν κάτι που δεν είχε γίνει μέχρι τότε στην σκληρή μουσική με αυτόν τον τρόπο.

Είχαμε ακούσει τα epic και τα symphonic πολύ στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά οι Linkin Park κατάφεραν να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο της ορχήστρας μέσα σε μια metal μπάντα κάνοντας κάτι πολύ πρωτότυπο που ακολούθησαν πολλές, κυρίως αμερικανικές μπάντες, αργότερα.

Επίσης, η παραγωγή του ‘Meteora’ είναι άπιαστη και αξιοζήλευτη μέχρι και σήμερα και εξέλιξε γενικότερα τον ήχο της metal σκηνής.

Korn – Korn (1994)

Αυτός ο δίσκος είναι το ακριβώς αντίθετο από τον προηγούμενο. Είναι ένας δίσκος που παρά τον χάλια ήχο του κατάφερε να γίνει ορόσημο και να εμπνεύσει ένα ολόκληρο κομμάτι της metal σκηνής.

Έχει τόσο συναίσθημα και τόσο ωμό ήχο που συνεπαίρνει τον ακροατή. Μας δίδαξε ότι σημασία έχει το καλό υλικό, το οποίο αν υπάρχει θα καταφέρει να κερδίσει τον κόσμο.

Faith No More – The Real Thing (1989)

Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος δίσκος από αυτή την μπάντα. Αυτό που μας αρέσει στους Faith No More είναι ότι δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που κάνουν.

Δεν υπάρχουν ταμπέλες, δεν υπάρχει κάτι που θεωρούν «εκτός» τους ύφους τους και δεν το κάνουν.

Είναι ένα μάθημα μουσικής ευελιξίας, ανοιχτού μυαλού και συνδυασμού των ήχων και των ηχοχρωμάτων με τρόπο που να μην είναι κιτς και δήθεν.

Επειδή και εμείς έχουμε πολλά στοιχεία που μας αρέσει να συνδυάζουμε στη μουσική μας είναι ένα σημείο αναφοράς για το πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό στη δικιά μας κλίμακα και μουσική.

Mike Patton: Μια μουσική ιδιοφυΐα

Devin Townsend – Ocean Machine (1997)

Εδώ βλέπει κανείς τι σημαίνει ένας καλλιτέχνης να έχει ένα όραμα και να είναι έτη φωτός μπροστά από την εποχή του. Από τις συνθέσεις, το concept, το wall of sound, την αισθητική…

Παρόλο που είναι ένας δίσκος που γράφτηκε στα ’90s ακόμα δεν έχει υπάρξει κάτι όμοιο ή αντίστοιχό του μουσικά.

Για εμάς είναι ένας δίσκος που μας εμπνέει στο να τολμάμε και στο να βάζουμε πολύ reverb στα πάντα!