Μια παλιά ιστορία των Beatles…
Βρισκόμαστε στις αρχές τις δεκαετίας του ’70.
Οι εντάσεις εντός της μπάντας δίνουν και παίρνουν, με την φλόγα μεταξύ McCartney – Lennon να αναζοπυρώνεται συνεχώς, και τις περιστασιακές εκρήξεις του George Harrison, όπως αυτή κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ ‘Let it Be’, να τροφοδοτούν ολοένα και περαιτέρω τις φήμες περί διάλυσης.
Αν υπήρχε ένα μέλος όμως το οποίο φαίνεται να έμενε στο απυρόβλητο, αυτό ήταν ο Ringo Starr. Ήταν όμως πράγματι έτσι;
Σε μια περίοδο που η Apple Records ετοιμάζονταν πυρετωδώς για την κυκλοφορία αυτού που έμελλε να είναι και το τελευταίο τους album (‘Let it Be’), οι διαμάχες των 4 και ο επερχόμενος χωρισμός τους, αποτέλεσε μονοπάτι για τον καθένα ξεχωριστά να αφοσιωθεί σε προσωπικές δουλειές και solo δημιουργίες, οι οποίες θα αναδεικνύονταν σταδιακά με το πέρασμα των χρόνων.
Υπό αυτή την ατμόσφαιρα, o McCartney απομονώθηκε στην προσωπική του βίλα, γράφοντας και ηχογραφώντας τραγούδια, αποβλέποντας στην δημιουργία του πρώτου του προσωπικού δίσκου, με ημερομηνία κυκλοφορίας τις 17 Απριλίου του 1970, πριν από αυτήν του ‘Let it Be’.
Τα υπόλοιπα μέλη, όταν πληροφορήθηκαν την εν λόγω εξέλιξη, εναντιώθηκαν σφοδρά σε αυτήν του την απόφαση, θεωρώντας την προσβλητική και υποτιμητική ως προς το συγκρότημα.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την άρνηση του McCartney να αποδεχτεί τον εκλεκτό των 3, Allen Klein ως μάνατζέρ τους, διεύρυνε το χάσμα του με τους Beatles, οδηγώντας τους Harrison και Lennon να του απευθύνουν τον λόγο με έναν ιδιαίτερα απρόσωπο και τυπικών σχέσεων τρόπο.
Συνέταξαν ένα γράμμα αλληλογραφίας, δείγμα του πόσο είχαν επιδεινωθεί οι σχέσεις τους σε σημείο που δεν μιλούσαν πια από κοντά, με το οποίο απαιτούσαν να αναστείλει την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ, προβάλλοντάς του ως επιχειρήματα μια σειρά από νομικά και διαδικαστικά ζητήματα.
Ο Ringo Starr, ανέλαβε τον ρόλο του αγγελιαφόρου, μεταφέροντας το γράμμα αυτοπροσώπως στον Paul, ζητώντας του την καθυστέρηση του ‘McCartney’.
Η απάντηση που έλαβε, περιλάμβανε μια οργισμένη αντίδραση από τον μπασίστα των ‘σκαθαριών’ ο οποίος σε έξαλλη κατάσταση, τον πέταξε εκτός σπιτιού απειλώντας και αναθεματίζοντάς τον όσο ποτέ.
Ο Paul McCartney θυμάται:
«O Ringo ήρθε να με δει. Πιστεύω τον είχαν στείλει οι υπόλοιποι λόγω της διαμάχης μας, μιας και αυτός ήταν ο καλοσυνάτος, ευγενικός τύπος.
Οφείλω να παραδεχτώ πως του τα είπα ένα χεράκι. […]
Ήταν ίσως η μόνη φορά που πέταξα κάποιον έξω απ’ το σπίτι μου. Ήμουν πολύ επιθετικός.»
Ο ίδιος ο Ringo αναπολεί το σκηνικό σύμφωνα με δηλώσεις του, ως εξής:
«Ο Paul ήταν εντελώς εκτός ελέγχου.
Μου φώναζε και με απειλούσε πως θα με τελειώσει σήμερα.
Πριν με διώξει, μου είπε πως θα το πληρώσω.»
Το περιστατικό αυτό, αποτυπώθηκε τόσο έντονα στην ψυχολογία του McCartney εκείνη την περίοδο, με το μένος του και την απογοήτευσή του να τον οδηγεί στην δημόσια ανακοίνωσή της αποχώρησής του από τους Beatles.
Eν τέλει, τα δύο άλμπουμ (‘ΜcCartney’ και ‘Let it Be’) κυκλοφόρησαν με διαφορά 3 εβδομάδων, σηματοδοτώντας χρονολογικά με τον πλέον μουσικό τρόπο την μετάβαση στην μετά-Beatles εποχή.
Μια εποχή που πέρα από τις εξαιρετικές σόλο δημιουργίες των 4, σήμαινε το τέλος της αθωότητας των 60s που άλλαξε για πάντα των παγκόσμιο καλλιτεχνικό χάρτη και την ανατολή ενός δυναμικού restart της pop κουλτούρας την οποία σάρωνε μέχρι και εκείνη την περίοδο η Beatlemania.
Οι σχέσεις μεταξύ των μελών πέρασαν από 40 κύματα μέχρι να ομαλοποιηθούν και να σταθεροποιηθούν στην μετά-split δεκαετία, με τον Ringo μάλιστα να απαντά στον McCartney για τον συγκεκριμένο καβγά, με το παρακάτω διαμαντάκι, από την προσωπική του δουλειά το 1972.
«Get yourself together now
And give me something tasty
Everything you try to do
You know it sure sounds wasted»
Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τέτοιες ιστορίες είναι οι λεπτομέρειες που προσδίδουν στον μύθο των Beatles μια εναλλακτική αίγλη και έναν ρομαντισμό που συμπληρώνουν την μαγεία των τραγουδιών τους και τους καθιστούν τόσο μα τόσο διαχρονικούς.
Οι δυναμικές μεταξύ των 4 αυτών κυρίων ήταν εξάλλου το μελάνι στην πέννα που τους εκτόξευσε στα ντουζένια τους αλλά και η χαριστική βολή που εν τέλει τους οδήγησε στο πρόωρο τέλος τους.
Ένα τέλος που όσο και αν απογοήτευσε, πώρωσε τους απανταχού μουσικόφιλους πολλών διαφορετικών γενεών, καθιστώντας το άκουσμα των τραγουδιών τους επιτακτική ανάγκη και ταυτόχρονα έμπνευση.
