U2: Η Θεσσαλονίκη στις δόξες της (1997)

Ένας διχαστικός δίσκος. Μια αμφιλεγόμενη περιοδεία. Που όμως πέρασε από την Ελλάδα και άφησε κειμήλιο μια ανεπανάληπτη βραδιά.

Βασίλης Τσάκαλος
26/09/2023

Θεσσαλονίκη 1997. Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για εκείνη τη χρονιά είχε ντυθεί τα καλά της για το δεύτερο εξάμηνο και ετοιμαζόταν να υποδεχτεί το φθινόπωρο. Με εορτασμούς μοναδικούς, καθώς οι U2 θα περνούσαν από την πόλη στις 26 Σεπτεμβρίου, στα πλαίσια της κολοσσιαίας ‘PopMart Tour’.

Παρθενική εμφάνιση του σχήματος στην Ελλάδα και δεν υπήρξαν εκπτώσεις. Το πακέτο ήρθε υπερπλήρες, σε μέγεθος που ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα και τα όσα έχουμε δει έκτοτε φαντάζει σχεδόν αδιανόητο. Για το κοινό του 1997, ήταν το λιγότερο εξωγήινο.

Οι αριθμοί προκαλούν ζάλη. 72 νταλίκες κατέβηκαν από το Σαράγεβο, την προηγούμενη στάση της περιοδείας, κουβαλώντας 1200 τόνους υλικού, ένα κομβόι που πρέπει να άφησε ξερούς όσους το είδαν.

Μόνο η γιγαντοοθόνη των 700(!) τετραγωνικών ζύγιζε 65 τόνους. Ηχοσύστημα με μάλλον μεγαλύτερο βάρος από ολόκληρα κλειστά venues. Χρυσή αψίδα 100 μέτρων. Δεκάδες χιλιόμετρα καλωδίων. Πάνω από 400 τεχνικοί, του συγκροτήματος και τοπικοί, χρειάστηκαν για να στήσουν όλα αυτά τα θαυμαστά της συναυλίας των U2.

Εικόνες πέρα από τη φαντασία για το κοινό, που παραλίγο να μείνουν μόνο στα χαρτιά καθώς απεργία τελωνειακών απείλησε να αφήσει εκτός συνόρων το μεγάλο τσίρκο. Εν τέλει, τα φορτηγά πέρασαν, αλλά όχι και οι πολλοί βόρειοι γείτονες που σχεδίαζαν να έρθουν, με αποτέλεσμα τη συναυλία να την παρακολουθήσουν «μόνο» γύρω στα 50.000 άτομα.

Η μαζική προσέλευση, κάθε άλλο παρά αναπάντεχη. Όχι μόνο επρόκειτο για την πρώτη εμφάνιση των U2, αλλά επίσης, παρ’όλο που η μπάντα θα λάμβανε 650.000.000 δραχμές για το εγχείρημα, τα μαγικά χαρτάκια εισόδου κόστιζαν μόλις 4000. Που μπορεί στην πράξη να ήταν 30 ευρώ αντί για 12, όπως υπαινίσσεται η ανταλλακτική ισοτιμία που ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, αλλά ποιος παραπονιέται για 30 ευρώ έχοντας τις προαναφερθείσες προοπτικές;

Προσθέστε σε αυτούς τους 50.000 και όλους όσους είχαν κατακλύσει κάθε ταράτσα γύρω από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλά και όσους είχαν μαζευτεί στους δρόμους, καθώς η συναυλία μεταδόθηκε ζωντανά μέσω τεσσάρων γιγαντοοθονών σε διάφορα σημεία της πόλης. Τα ξενοδοχεία ήταν φίσκα. Οι U2 θα εμφανίζονταν μπροστά σε λαοθάλασσα. Και ιδιαίτερα αφοσιωμένη λαοθάλασσα.

Τα προκαταρκτικά με Echo Tattoo και Νίκο Πορτοκάλογλου χάνονται κάπως σε αυτά τα εκθαμβωτικά και μεγαλοπρεπή. Για τους περισσότερους, η βραδιά ξεκίνησε στις 21:20, όταν οι U2 έπιασαν επιτέλους το σανίδι.

Είπαμε, εκπτώσεις δεν υπήρξαν. Τα τεράστια σκηνικά συνόδευσαν οι κατάλληλες ενδυμασίες και ένα τεράστιο setlist, όπως και στους υπόλοιπους σταθμούς της περιοδείας. 8 κομμάτια από το τιμώμενο ‘Pop’, σε σύνολο όμως 23, με την μπάντα να φροντίζει να δώσει στον κόσμο και το παλαιότερο υλικό που πολλοί περίμεναν διακαώς (‘Achtung Baby’ και ‘The Joshua Tree’ είχαν το μεγαλύτερο μερίδιο), αφήνοντας άπαντες να παραληρούν.

Ο Bono δήλωσε μετά τη συναυλία ότι ήταν η καλύτερη βραδιά της ζωής του και παρ’όλο που τέτοιες ατάκες ακούγονται συχνά και δεν είναι να τις παίρνει κανείς και πολύ στα σοβαρά, το βέβαιο είναι ότι ο κόσμος έκανε χαμό. Για χαμό είχαν μαζευτεί εξάλλου και ποιος σκοτίστηκε αν το ‘Pop’ είχε διχάσει, έβλεπαν επιτέλους τους U2 εκεί στο λιμάνι να παίζουν ‘I Will Follow’, ‘Until the End of the World’, ‘Bullet the Blue Sky’, ‘Where the Streets Have No Name’…

Πώς να αισθανόταν η κοπέλα που ανέβασε ο Bono στη σκηνή για να χορέψουν μαζί στο ‘With or Without You’; Πόσες θα ήθελαν να είναι στη θέση της; Τι σημαίνει να παρευρίσκεται κανείς σε μια από τις πιο φανταχτερές περιοδείες όλων των εποχών, μπροστά σε ένα θέαμα που κανένας στη χώρα δεν είχε δει ξανά, με εξαίρεση ίσως τους Pink Floyd το 1989;

Μια δόση υπερβολής είναι συχνή σε τέτοια αφιερώματα και ο γράφων δεν είναι εντελώς αθώος, αλλά εδώ δεν πρόκειται για φούσκωμα. Η συναυλία των U2 στη Θεσσαλονίκη ήταν και είναι δείγμα σπανιότατο για τα ελληνικά δεδομένα, διαχρονική εξ ορισμού, εμπειρία που όσοι έζησαν μπορούν να λογίζουν τους εαυτούς τους τυχερούς.

Ένας διχαστικός δίσκος. Μια αμφιλεγόμενη περιοδεία που όμως πέρασε από την Ελλάδα και άφησε κειμήλιο μια ανεπανάληπτη βραδιά. Η μπάντα δεν σκόνταψε σε κάποιο τραγούδι και ο κόσμος δεν γκρίνιαξε, δεν πλακώθηκε, δεν σιχτίρισε τη ζέστη, τις τιμές των εισιτηρίων, το setlist ή οτιδήποτε άλλο. Όσοι βρέθηκαν εκεί πήραν αυτό που ήθελαν από τους U2 και το κρατούν έως σήμερα.

Greek News review the U2 concert in Thessaloniki, Greece 26/09/1997