Cliff Burton: Από τη γη στον Ωρίωνα

Αφιέρωμα στον Cliff Burton

Όταν μιλάει κάποιος για metal, το μυαλό πολλών αναπόφευκτα θα πάει στους Metallica. Και όταν αναφέρονται οι Metallica, είναι πολλοί αυτοί που θα σκεφτούν Cliff Burton.

Ο αδικοχαμένος μπασίστας, η σκιά του οποίου ακόμα πλανάται πάνω από τη μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη, είναι από τους πλέον καταλυτικούς παράγοντες στην ιστορία αυτού του υπερεπιτυχημένου σχήματος και παράλληλα ένα από τα μεγαλύτερα «αν» του χώρου.

Αν ο Cliff δεν είχε πεθάνει τόσο νωρίς…

Έντεκα χρόνια έπαιξε το μπάσο του. Ένας μικρός που έμαθε τις πρώτες του νότες στο πιάνο και λάτρεψε από νωρίς την κλασική μουσική, κατέληξε στο όργανο που για πολλούς ταυτίστηκε μαζί του μετά το θάνατο του αδερφού του, Scott.

Ο μύθος τον θέλει να λέει ότι θα γίνει ο καλύτερος μπασίστας για χάρη του Scott.

Τι μπορεί να κάνει το μπάσο; Τα πάντα, φαινομενικά.

Μπορεί να στηρίξει ανελέητες επελάσεις, να δώσει από μόνο του αρκετό βάρος σε ένα τραγούδι για να ρίξει venues, μπορεί ακόμα και να βγει μπροστά από την κιθάρα και να πάρει θέση οδηγού.

Δεν το μπορούν όλοι οι μπασίστες αυτό. Αλλά ο Cliff Burton το μπορούσε και με το παραπάνω.

Είχε το ταλέντο. Είχε τη διάθεση. Είχε τη φαντασία. Έπαιζε με τις ώρες.

Άκουγε και συνδύαζε την κλασική και την jazz της παιδικής του ηλικίας, που ποτέ δεν ξέχασε, με τα μεταγενέστερα ακούσματά του από Black Sabbath, Blue Oyster Cult, Rush και Thin Lizzy.

Ήταν αφοσιωμένος στη μουσική του και σε αυτό που έκανε. Ήταν ένας καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης.

Με τα μέλη των Metallica δεν είχε καμία σχέση. Οι απόλυτοι επαγγελματίες του σήμερα ήταν οι χαλαροί εικοσάρηδες του τότε, μια παρέα που ήθελε να παίζει και να ζει γρήγορα και επικίνδυνα, αλλά που λίγη επαφή είχαν με κλασική μουσική, τεχνική κατάρτιση και σοβαρή ενασχόληση.

Βρήκαν τον Burton το 1982, στο Whisky a Go Go. Πήγαν να μιλήσουν στον κιθαρίστα των Trauma, όπως νόμιζαν, για να μάθουν ότι το shredding που είχαν ακούσει ήταν από μπάσο.

Έκαναν τότε ό,τι μπορούσαν για να τον βάλουν στις τάξεις τους, φτάνοντας στο να μετακομίσουν στο Bay Area από το Los Angeles, καθώς ο Burton δεν ήθελε να αφήσει το αγαπημένο του San Francisco.

Ο Cliff Burton έγινε μέλος των Metallica, το «shredding» εκείνης της βραδιάς έγινε το ‘(Anesthesia)-Pulling Teeth’ και όλα τελικά έγιναν μουσική ιστορία.

Τι ήταν λοιπόν ο Cliff Burton για τους Metallica; Ποια ήταν η θέση αυτού του τόσο διαφορετικού από τους bandmates του ανθρώπου;

Με απλά λόγια, ο Cliff Burton ήταν αυτή ακριβώς η διαφορά. Ήταν αυτός ο οποίος ανέλαβε να κάνει τους Metallica μουσικούς.

Αυτός που άλλαξε την κατεύθυνσή τους και από απλώς μια πρωτοπόρο, γρήγορη αλλά και απλοϊκή μπάντα, τους έβαλε σε πορεία προς τα άστρα.

Έφτασε αργά και ήταν ακόμα καινούργιος για να συνεισφέρει πολλά στο ‘Kill ‘Em All’, πέρα από το προαναφερθέν ‘Anesthesia’. Αλλά στο ‘Ride the Lightning’ πήρε τα πράγματα στα χέρια του.

Έχοντας ωριμάσει πολύ και ο ίδιος ως μουσικός, φρόντισε ώστε και η υπόλοιπη μπάντα να αρχίσει να αποκτά περισσότερες τεχνικές γνώσεις.

Πέρασε τους Metallica σε πιο περίπλοκα ηχητικά μονοπάτια πέρα από την ωμή αλλά μονοδιάστατη δύναμη και ταχύτητα των πρώτων κομματιών.

Τους πήγε σε στιχουργικές διαδρομές εντελώς διαφορετικές από το κλασικό «ξύλο και θάνατο». Τους ανέβασε σε ένα νέο επίπεδο.

Και αυτό συνεχίστηκε με το ‘Master of Puppets’, για πολλούς τον απόλυτο metal δίσκο. Ένα δίσκο που ανέδειξε τους Metallica σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα παγκοσμίως, που σφράγισε ιδιώματα μιας ολόκληρης δεκαετίας. Έναν δίσκο που δεν θα υπήρχε χωρίς τον Cliff Burton.

Σε αυτή τη σύντομη, ξέφρενη πορεία που διήρκεσε μόλις πέντε χρόνια, ο εκπληκτικός αυτός μουσικός δημιούργησε μια αξεπέραστη κληρονομιά.

Το αντισυμβατικό, εφευρετικό του παίξιμο συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στο ύφος των Metallica και είναι υπεύθυνο για μερικές από τις βαρύτερες, πιο ατμοσφαιρικές αλλά και πιο εντυπωσιακές στιγμές της μπάντας.

Αυτός παίζει την απίστευτη εισαγωγή στο ‘For Whom the Bell Tolls’, που ο αμύητος θα περάσει για κιθάρα, αυτός οδηγεί στο ‘The Call of Ktulu’, αυτός βρίσκεται σε κάθε στιγμή του ‘Orion’, για πολλούς το αποκορύφωμα της καριέρας του.

Δεν ήταν ο ευκολότερος άνθρωπος. Ήθελε να παίζει με τον τρόπο του, αρνούνταν να ακολουθεί βήμα προς βήμα τις κιθάρες, εννοούσε να ακουστεί όπως το οραματιζόταν.

Και όμως, οι τόσο συντηρητικοί Hetfield και Ulrich δεν είχαν αντίρρηση. Του το αναγνώριζαν. Τον σέβονταν. Τον άφηναν να κάνει ότι νόμιζε αυτός σωστό, βέβαιοι για το αποτέλεσμα. Και δικαιώθηκαν, και αυτοί και αυτός.

Ο θάνατός του, στις 27 Σεπτεμβρίου 1986, εν μέσω της περιοδείας για το ‘Master of Puppets’, στιγμάτισε τους Metallica. Η ξαφνική αναχώρησή του άλλαξε τα δεδομένα της μπάντας σχεδόν τόσο όσο και η άφιξή του μισή δεκαετία νωρίτερα.

Μια αναχώρηση που η μπάντα άργησε πολύ να ξεπεράσει, αν την ξεπέρασε ποτέ. Πουθενά δεν φαίνεται αυτό τόσο, όσο στη φαινομενική απουσία μπάσου από το ‘…And Justice for All’, όπου ο κληθείς αντικαταστάτης Jason Newsted παραμερίζεται.

Γενικά, ο επόμενος μπασίστας δεν θα έχει την καλύτερη αντιμετώπιση. Δεν είναι ο Cliff Burton, και η υπόλοιπη μπάντα δεν μπορεί να του το συγχωρήσει.

Ελάχιστες φορές θα εμφανιστεί το όνομα του Newsted πάνω από τραγούδι των Metallica, και ουδέποτε θα έχει την αποδοχή ή την ελευθερία που είχε ο προκάτοχός του.

Το θάνατο του Cliff Burton πένθησαν όχι μόνο οι Metallica, αλλά όλη η σκηνή.

Τα ‘To Live is to Die’ και ‘In My Darkest Hour’ γράφτηκαν προς τιμήν του από τους πρώην bandmates του και τον Dave Mustaine αντίστοιχα, οι Anthrax του αφιέρωσαν το ‘Among the Living’ και οι Metal Church το ‘The Dark’.

Ο μουσικός κόσμος ήξερε τι ταλέντο είχε χαθεί.

Τι είναι ο Cliff Burton για τους Metallica; Είναι το ένδοξο παρελθόν, η βάση του μέλλοντος, η αρχή που όπως ξέρουμε είναι το ήμισυ του παντός.

Είναι η καρδιά και η ψυχή των Metallica του ’80, της μπάντας που έμελλε να κατακτήσει τον πλανήτη, που έφτασε μέχρι τον αστερισμό του Ωρίωνα και ακόμα πιο μακριά.

Και μέσα από τους Metallica δίνει δύναμη και έμπνευση σε μια ολόκληρη εποχή. Ο μοναδικός τρόπος παιξίματός του, τα απίστευτα επιτεύγματά του με την μπάντα, η μεγάλη κληρονομιά που άφησε σε τόσο μικρό διάστημα, ενέπνευσαν και εμπνέουν μουσικούς μέχρι και σήμερα.

Τον θυμούνται και τον μνημονεύουν, γιατί πατάνε σε αυτά που έχτισε.

Αν ο Cliff δεν είχε πεθάνει τόσο νωρίς… Δυστυχώς, το παρελθόν δεν αλλάζει, και τέτοιες υποθέσεις δεν θα ολοκληρωθούν ποτέ.

Ο Cliff Burton πέθανε νωρίς. Αλλά πριν από αυτό έζησε και έδωσε όσο λίγοι.

Λείπει από το χώρο και θα λείπει για πάντα, αλλά ζει κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να γίνει ο επόμενος μεγάλος, κάθε φορά που ένας μπασίστας προσπαθεί να ξεπεράσει την κιθάρα, κάθε φορά που ακούγεται κάπου το ‘Master of Puppets’.

Δείτε ακόμα:

Cliff Burton: Η ιστορία πίσω από την σπάνια φωτογραφία του

Η πρώτη συναυλία του Cliff Burton με τους Metallica