Αφιέρωμα στο ‘Killers’ των Iron Maiden
Βρισκόμαστε στον Νοέμβριο του 1980 και οι Iron Maiden είναι ένα συγκρότημα που έχει αρχίσει να θερίζει τους πρώτους καρπούς της συγκρατημένης του (ακόμα) επιτυχίας, χάρη στο ντεμπούτο δίσκο του, ‘Iron Maiden’, αλλά και τις εκρηκτικές εμφανίσεις του στα live.
Η μπάντα, όμως, και ειδικά ο Steve Harris, είναι απογοητευμένοι από την κακή παραγωγή του πρώτου τους δίσκου και αποφασίζουν να μπουν στο στούντιο και να πάρουν τη ρεβάνς ηχογραφώντας το ‘Killers’.
Πρόκειται για έναν πολύ ιδιαίτερο δίσκο, που έχει αδικηθεί από τις χρονικές κυρίως συγκυρίες. Αρχικά, είχε την ατυχία να βρίσκεται ανάμεσα στο μνημειώδες πρώτο άλμπουμ τους από τη μία, και το ‘The Number Of The Beast’ από την άλλη, τον κατά πολλούς καλύτερο metal δίσκο όλων των εποχών.
Έπειτα, το ‘Killers’ συνέπεσε με μια εποχή αλλαγών, καθώς σε αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο στούντιο ο κιθαρίστας Adrian Smith αλλά και ο Martin Birch που πήρε από το χέρι τους Maiden στο ζόρικο κομμάτι της παραγωγής και τους κράτησε μέχρι και το ‘Fear Of The Dark’, μετά το οποίο συνταξιοδοτήθηκε.
Ήταν όμως και το τέλος της παρουσίας του Paul Di’Anno στα φωνητικά, καθώς λίγο καιρό αργότερα απολύθηκε από το συγκρότημα, εξαιτίας των γνωστών προβλημάτων του με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Μην ξεγελιέστε όμως, γιατί μπορεί ο Di’Anno να έδωσε τη θέση του στον απόλυτο frontman της μέταλ, το ιδιαίτερο και τραχύ του στυλ όμως, είχε κι αυτό τη δική του ξεχωριστή αξία.
Κάπως έτσι, το ‘Killers’ που κυκλοφόρησε στις 2 Φλεβάρη του 1981 κατέληξε να βρίσκεται στη σκιά των «μεγαλύτερων» του αδερφών, για όποιον όμως γνωρίζει τους Iron Maiden και έχει μελετήσει σε βάθος τη δισκογραφία τους, είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι, όχι μόνο αυτού του συγκροτήματος, αλλά και του νέου κύματος της βρετανικής heavy metal.
Σύμφωνα με αρκετούς οπαδούς επίσης θεωρείται ένας concept δίσκος, καθώς περιστρέφεται όλος γύρω από τον θάνατο και τις δολοφονίες. Για άλλους βέβαια το μοναδικό τέτοιο άλμπουμ των Maiden είναι το ‘Seventh Son of a Seventh Son’.
The Ides Of March
Το πρώτο από τα δύο ορχηστρικά κομμάτια του δίσκου.
Το ‘The Ides Of March’ αποτελεί την εισαγωγή του δίσκου και είναι τόσο πετυχημένη που το συγκρότημα τη χρησιμοποιούσε στον ίδιο ρόλο και στης ζωντανές του εμφανίσεις για χρόνια.
Επιβλητικό παρά τη μικρή του διάρκεια και μια πολύ καλή πάσα για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει…
Wrathchild
Αυτό που ακολουθεί λοιπόν, λέγεται ‘Wrathchild’ και είναι ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια των Iron Maiden και ως εκ τούτου το μοναδικό από το δίσκο που συνηθίζουν να παίζουν ζωντανά μέχρι και σήμερα.
Περιγράφει την ιστορία ενός νεαρού άντρα που αναζητά τον άγνωστο πατέρα του με πιθανότατα βάναυσες προθέσεις.
Ένταση, δυναμισμός και μια από τις καλύτερες μπασογραμμές όλων των εποχών, απαρτίζουν ένα τραγούδι θρύλο, όποιος frontman του συγκροτήματος και αν το τραγουδάει.
Ι was born into a scene of angriness and greed, and dominance and persecution.
My mother was a queen, my dad I’ve never seen, I was never meant to be.
Murders In The Rue Morgue
Βασισμένο στην ιστορία του Edgar Alan Poe με τίτλο στα Ελληνικά «Οι Δολοφονίες της Οδού Μόργκ».
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένας Άγγλος που έχει ταξιδέψει στη Γαλλία και μαθαίνει πως στην συγκεκριμένη οδό έγιναν οι δολοφονίες δύο γυναικών.
Όταν φτάνει στο σημείο, λερώνει τα χέρια του με αίμα και μη γνωρίζοντας Γαλλικά για να δώσει εξηγήσεις, γίνεται φυγάς και προσπαθεί να γυρίσει στη χώρα του.
Πρόκειται για το ένα από τα δύο κομμάτια που γράφτηκαν για τις ανάγκες του δίσκου -μαζί με το ‘Prodigal Son’– καθώς όλα τα υπόλοιπα, είναι υλικό της μπάντας που δεν χώρεσε στο ντεμπούτο της.
And then I heard a piercing scream
And I rushed to the scene of the crime
But all I found was the butchered remains
Of two girls lay side by side
Another Life
Μοναδικό ως προς τη θεματολογία του είναι και το ‘Another Life’, καθώς περιγράφει τις σκέψεις ενός ανθρώπου που βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου.
Ολόκληρο το τραγούδι απαρτίζεται από μόλις τέσσερις στίχους και η αλήθεια είναι πως κανείς στέκεται περισσότερο στο ορχηστρικό κομμάτι του, καθώς αυτό περιλαμβάνει τα εκπληκτικά διπλά σόλο των Smith και Murray.
Το ‘Another Life’ είναι ένα από τα πρώτα δείγματα του άριστου παντρέματος των δύο βασικών κιθαριστών των Iron Maiden και ένας προάγγελος των μετέπειτα μεγαλουργημάτων τους.
As I lay here lying on my bed, sweet voices come into my head.
Oh what it is, I wanna know, please won’t you tell me it’s got to go.
There’s a feeling that’s inside me, telling me to get away.
But I’m so tired of living, I might as well end today.
Genghis Khan
Το ‘Killers’ έχει την ιδιαιτερότητα να φιλοξενεί τα δύο από τα μόλις τέσσερα συνολικά ορχηστρικά δημιουργήματα των Βρετανών και το ‘Genghis Khan’ είναι το δεύτερο από αυτά.
Ο Steve Harris είχε σκεφτεί να βάλει στίχους, αλλά αποφάσισε πως τελικά κάτι τέτοιο θα χαλούσε τη μελωδία.
Μια μελωδία, που όπως ο ίδιος λέει «θυμίζει τον ήχο που έκαναν οι ορδές του Μογγόλου στρατηλάτη, όταν ορμούσαν στη μάχη».
Μάλλον τα κατάφερε σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και ο ίδιος ο Χαν θα ζήλευε. Υπήρξε ακόμη το b-side του single ‘Purgatory’ για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω.
Innocent Exile
Killers
Το μοναδικό τραγούδι της πρώτης έκδοσης του δίσκου, το οποίο δεν έγραψε μόνος του ο Steve Harris, καθώς σε αυτό συνέβαλε και ο Paul Di’Anno.
Μιλά για την εσωτερική πάλη ενός κατά συρροή δολοφόνου και το τι σκέφτεται ανάμεσα στις αποτρόπαιες πράξεις του. Τόσο η μουσική όσο και οι στίχοι, έχουν κάτι από την παράνοια του βλέμματος του Di’Anno!
Στην πρώτη επίσημη ζωντανή μαγνητοσκόπηση των Iron Maiden, το περίφημο ‘Live At The Rainbow’, το ‘Killers’ δεν είχε ακόμα ηχογραφηθεί, αλλά ο Harris ήθελε πεισματικά να παίξει live το κομμάτι.
Υπήρχε όμως ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς δεν είχαν γραφτεί ποτέ στίχοι. Έτσι ο Di’Anno αναγκάστηκε να αυτοσχεδιάσει, γράφοντας μερικά λόγια στο πόδι, λίγο πριν βγουν στη σκηνή.
Έτσι, οι στίχοι που ακούγονται στο βίντεο, δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με αυτούς στην τελική μορφή του κομματιού!
You walk through the subway, his eyes burn a hole in your back,
A footstep behind you, he lunges prepared for attack.
Prodigal Son
Μια μπαλάντα σε ένα στυλ που οι Iron Maiden με τα χρόνια εγκατέλειψαν, μα χαρακτήρισε αρκετά αυτήν την πρώιμη εποχή τους, το ‘Prodigal Son’ είναι ένα κομμάτι πλημμυρισμένο συναισθήματα.
Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, πρόκειται για τη μετάνοια ενός άσωτου ανθρώπου που παρακαλεί τις Λάμιες να σταματήσουν να βασανίζουν την ψυχή του.
Λίγο μετά το τρίτο λεπτό, ξεκινά ένα μακρύ κιθαριστικό σόλο που ακροβατεί ανάμεσα στη μέταλ και τη μπλουζ μουσική και σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί οι Maiden δεν έδωσαν και στη συνέχεια της καριέρας τους τέτοια τραγούδια.
Listen to me Lamia, listen to what I’ve got to say.
I’ve got these feelings, and they won’t go away.
Purgatory
Και από τη σχετική ηρεμία του ‘Prodigal Son’, το ‘Killers’ εκτοξεύει τον ακροατή στο φρενήρη ρυθμό του ‘Purgatory’.
Σε αυτό περιγράφεται η μετάβαση μιας βασανισμένης ψυχής από τη ζωή στον θάνατο καθώς αυτή περνά μέσα από το περίφημο βιβλικό καθαρτήριο.
Το ‘Purgatory’ ήταν το δεύτερο single του δίσκου αυτού και θεωρείται από εμπορικής πλευράς το πιο αποτυχημένο αφού δεν κατάφερε να μπει στο top-50 των βρετανικών charts της εποχής.
Φυσικά με τα χρόνια το τραγούδι εκτιμήθηκε όσο λίγα, αποκτώντας τη θέση που του αξίζει στο πάνθεον των κομματιών των Iron Maiden και είναι πλέον ένα από τα πιο αγαπημένα του δίσκου, για τους οπαδούς του συγκροτήματος παγκοσμίως.
Σύμφωνα με τον μετέπειτα ντράμερ των Iron Maiden, Nicko McBrain το ‘Purgatory’ είναι βασισμένο σε ένα από τα πρώτα κομμάτια του συγκροτήματος, που είχε τίτλο ‘Floating’ και χάθηκε μέσα στον χρόνο.
Oh another time, another place.
Oh another smile on another face.
When you see me floating up beside you,
You get the feeling that all my love’s inside of you.
Drifter
Το αυθεντικό φινάλε του δίσκου.
Το ‘Drifter’ είναι ένα από τα πιο χαρούμενα κομμάτια των Iron Maiden, τόσο από μουσικής, όσο και από στιχουργικής πλευράς.
Δεν είναι τόσο οι στίχοι του που το κάνουν να ξεχωρίζει, όσο η εκπληκτική του μουσική, επιτομή της οποίας είναι το κιθαριστικό σόλο του 3.04 και κλείνει το ‘Killers’ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Look out now, baby won’t you take me away,
Sittin’ here its gonna be a new day.
Gotta sing my song and I can’t go wrong,
Gotta keep on roaming, gotta sing my song.
Twilight Zone
Όσοι δεν είστε πραγματικά πολύ μεγάλης ηλικίας και δεν έχετε ακούσει το δίσκο όταν πρωτοκυκλοφόρησε, έχετε κατά νου πως αυτός δεν κλείνει με το ‘Drifter’ αλλά με το ‘Twilight Zone’.
Τι έχει όμως συμβεί με αυτό το τραγούδι; Το ‘Twilight Zone’ ήταν αυτό που λέμε lead single, μια συνήθης δηλαδή πρακτική της εποχής, που ήθελε ένα single να κυκλοφορεί πριν τον δίσκο, ώστε να δημιουργήσει hype για αυτόν.
O κλήρος τότε έπεσε σε αυτό το κομμάτι, που για κάποιο όμως λόγο στη συνέχεια, δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στην αυθεντική έκδοση του ‘Killers’ στην Ευρώπη.
Μονάχα η αμερικάνικη έκδοση του δίσκου το είχε στις τάξεις της, στη θέση οχτώ.
Αργότερα, όταν και το ‘Killers’ επανακυκλοφόρησε το 1998, το ‘Twilight Zone’ μπήκε στο άλμπουμ αμέσως μετά το ‘Drifter’, στην τελευταία δηλαδή θέση. Όσο για τους στίχους;
Αυτοί μιλούν για ένα πνεύμα που χαζεύει την αγαπημένη του από τον άλλο κόσμο, χωρίς αυτή φυσικά να μπορεί να το δει.
She lays in bed at night and that is when I make my call.
But when she stares at me, she can’t see nothing at all,
Because, you see, I can’t take no shape or form.
It’s been three long years since I’ve been gone.
Αυτό ήταν το ‘Killers’, ο δίσκος που σπανίως κάποιος θα ξεχωρίσει ως τον αγαπημένο του από αυτούς των Iron Maiden, αλλά και αυτός που ελάχιστοι θα βρεθούν να κατακρίνουν, καθώς πρακτικά δεν έχει αδυναμίες.
Πρόκειται για το μικρό βηματάκι, που προηγήθηκε του τεράστιου άλματος που πραγματοποίησαν με τον επόμενο δίσκο τους και τη γνωστοποίηση του ονόματος τους σε παγκόσμια κλίμακα.
Κι αν αυτό το άλμα έγινε σωστά, αυτό το συγκρότημα το οφείλει εν μέρει στο ότι στηρίχτηκε σε γερές βάσεις.
Κι αν κανείς αποφασίσει να τις ξεσκονίσει, θα δει κάπου εκεί χαμηλά, λαξευμένη πάνω τους τη λέξη ‘Killers’.
