Αφιέρωμα στο Piece of Mind των Iron Maiden
And God shall wipe away all tears from their eyes, and there shall be no more Death.
Neither sorrow, nor crying.
Neither shall there be any more brain; for the former things are passed away.
Το να γράψει κανείς πόσο μεγάλοι και σημαντικοί είναι οι Iron Maiden είναι σαν να εξηγεί ότι ο ήλιος ανατέλλει και δύει. Είναι γνωστό, είναι βάση και θεμέλιο της πραγματικότητας όλων των οπαδών του σκληρού ήχου, είτε τους αρέσει το συγκρότημα είτε όχι.
Έτσι και για το ‘Piece of Mind’, τον τέταρτο δίσκο τους, που κυκλοφόρησε στις 16 Μαΐου 1983, δεν υπάρχουν πολλά που να μην έχουν ήδη ειπωθεί.
Μέρος της χρυσής περιόδου των Βρετανών θρύλων, ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφόρησαν με τον Bruce Dickinson πίσω από το μικρόφωνο, αλλά και ο πρώτος με τον έκτοτε ντράμερ τους Nicko McBrain, το ‘Piece of Mind’ περιλαμβάνει μερικές από τις πλέον κλασικές συνθέσεις των Maiden, από μια εποχή που φέρει το στίγμα τους εντονότερα από οποιαδήποτε άλλη.
Τα ‘Iron Maiden’ και ‘Killers’ ανέδειξαν το συγκρότημα ως μια από τις σημαντικότερες ανερχόμενες δυνάμεις του NWOBHM, και με την ιστορική αλλαγή frontman στο ‘The Number of the Beast’ κατοχυρώθηκαν ως ένα από τα μεγάλα ονόματα της δεκαετίας.
Ενώ το οικοδόμημα του NWOBHM άρχιζε να δείχνει τα πρώτα σημάδια αστάθειας, οι Iron Maiden, στο δικό τους επίπεδο πλέον, συνέχιζαν την ανοδική πορεία τους.
Έτσι, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ‘The Number of the Beast’ και μόλις ένα μήνα μετά το τέλος των 188 συναυλιών της δεκάμηνης ‘The Beast on the Road’ περιοδείας, οι Maiden και ο νέος τους ντράμερ ταξίδευαν στο νορμανδικό Jersey και από εκεί στις Μπαχάμες, ηχογραφώντας ιστορία.
Where Eagles Dare
Δύσκολο να βρεις καλύτερο τρόπο για να δείξεις στον κόσμο ότι ο νέος σου ντράμερ ήρθε για να μείνει. Το ‘Where Eagles Dare’ είναι ένα κομμάτι που κινείται και ακούγεται σαν τα πολυβόλα που αντηχούν στην κοιλάδα για την οποία μιλάει.
Μια σύνθεση του Steve Harris, κατά τη συνήθειά του εμπνευσμένη από τον κινηματογράφο, και σε αυτήν την περίπτωση την ομώνυμη ταινία του 1968, το ‘Where Eagles Dare’ είναι επίδειξη δύναμης από το Nicko McBrain, αλλά και από όλη την μπάντα, που φροντίζει κατευθείαν να δείξει στον ακροατή ότι το ‘The Number of the Beast’ δεν ήταν απλά πυροτέχνημα, αλλά μόνο η αρχή.
Revelations
Δεν είναι πολλά τα τραγούδια των Iron Maiden που φέρουν αποκλειστικά την υπογραφή του Bruce Dickinson, αλλά αυτές οι λίγες περιπτώσεις σχεδόν πάντα έχουν κάτι να δώσουν. Αποκάλυψη και Aleister Crowley λοιπόν.
Στην πρώτη του προσπάθεια ο Bruce-Bruce ξεδιπλώνει το στιχουργικό του ταλέντο, υποστηρίζοντάς το με μια από τις καλύτερες κατά τη γνώμη μου φωνητικές αποδόσεις της καριέρας του, σε ένα επικό και μεγαλειώδες κομμάτι. Από τον εκκλησιαστικό ύμνο στην αρχή μέχρι το μυστικιστικό ρεφραίν, το ‘Revelations’ είναι μια μουσική αποκάλυψη για όποιον το ακούσει.
Flight of Icarus
Πάλι σύνθεση Dickinson, αυτή τη φορά σε συνεργασία με τον Adrian Smith. Η πρώτη μιας σειράς συνθέσεων που περιλαμβάνει κομμάτια όπως τα ‘2 Minutes to Midnight’ και ‘Moonchild’.
Ο μύθος του Ικάρου συναντά την εφηβική επαναστατικότητα.
Πιο γρήγορο από το προηγηθέν ‘Revelations’, αλλά σε σαφώς διαφορετικούς τόνους, μικρό σε διάρκεια και με γλυκόπικρο χαρακτήρα, το ‘Flight of Icarus’ κρίθηκε ως αργό, χωρίς δύναμη και ραδιοφωνικό (ήταν το πρώτο single του δίσκου που κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α.) συγκριτικά με τον υπόλοιπο δίσκο, και έλειψε αδίκως από τα live του συγκροτήματος για πάνω από είκοσι χρόνια.
Ο χρόνος όμως το ανέδειξε σε ένα από τα πιο αγαπητά τραγούδια των Iron Maiden, ενώ όσοι παραπονέθηκαν για την έλλειψη δύναμής του μάλλον θα έπρεπε να βρίσκονταν στη Μαλακάσα…
Die With Your Boots On
Ο κόσμος θα τελειώσει αύριο, μεθαύριο, σ’ ένα χρόνο, σε μια χιλιετία. Το τέλος έρχεται. Ή έτσι μας λένε. Και αυτό είναι που ειρωνεύονται εδώ οι Iron Maiden, υπενθυμίζοντας ότι εμείς φτιάχνουμε το μέλλον, και μπορούμε πάντα να είμαστε έτοιμοι για το τέλος.
Το ‘Die With Your Boots On’ ανεβάζει ξανά τις ταχύτητες, με δυναμικά ντραμς και σόλο. Υποτιμημένο κομμάτι κατά τη γνώμη μου, του αξίζει περισσότερη αναγνώριση.
The Trooper
Τώρα, ό,τι και να γράψω θα θεωρηθώ γραφικός. Ποιος θα περίμενε ότι το ‘The Charge of the Light Brigade’ του Tennyson θα ακουγόταν ποτέ έτσι;
Ο Καπετάνιος υπογράφει ίσως το γνωστότερο τραγούδι των Iron Maiden, μια καλπάζουσα σύνθεση φτιαγμένη για να φέρνει τον κόσμο σε παραλήρημα. Καταιγιστικές κιθάρες, αγριεμένα ντραμς και μπάσο, φωνητικά από άλλον πλανήτη και από κει και πέρα τρελαμένος κόσμος.
Ωωωω, ωωωωωω, ωωωω!
Still Life
Και μυθολογία Cthulhu τώρα;
Ο Steve Harris λατρεύει τις ταινίες και τα βιβλία του, και εδώ εμπνέεται από αυτά για άλλη μια φορά, γράφοντας μαζί με τον Dave Murray το ‘Still Life’. Βασισμένο στο ‘The Inhabitant of the Lake’ του Ramsey Campbell, το τραγούδι είναι από τα πιο ιδιαίτερα των Iron Maiden, με αρκετά διαφορετικό ήχο και συναίσθημα.
Δεν είναι ότι το συγκρότημα δεν αποπνέει και άλλες φορές ανήσυχη αύρα και κακούς οιωνούς, αλλά σπανίως με τέτοια μισότρελη ανησυχία.
Σε μια κοροϊδευτική κίνηση προς τις κατηγορίες περί σατανισμού που είχαν ακολουθήσει το ‘The Number of the Beast’ το ‘Still Life’ ξεκινάει με ένα ανάποδο μήνυμα, που δεν είναι παρά ένας ελαφρώς μεθυσμένος Nicko McBrain καθώς μιμείται τον Idi Amin.
«What ho said the t’ing with the three ‘bonce’, do not meddle with things you don’t understand…».
Ο διάβολος κρύβεται σίγουρα κάπου ανάμεσα στις λέξεις.
Quest for Fire
Ξανά κινηματογραφικός Harris, αυτή τη φορά με την ομώνυμη ταινία του 1981, αλλά με λιγότερο εντυπωσιακά αποτελέσματα απ’ ό,τι συνήθως.
Το πλέον ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ‘Quest for Fire’ μάλλον είναι πως είναι… αδιάφορο.
Όχι κακό, απλά τίποτα αξιομνημόνευτο. Έχοντας παραπάνω από 150 τραγούδια στη διάθεσή τους, οι λίστες με αγαπημένα κομμάτια των πολλών οπαδών της μπάντας έχουν αρκετή ποικιλία, αλλά δεν νομίζω ότι το ‘Quest for Fire’ κάνει συχνά την εμφάνισή του.
Sun and Steel
Η δεύτερη πλευρά του ‘Piece of Mind’ συχνά συγκρίνεται με την πρώτη, και όχι ευνοϊκά, αλλά το ‘Sun and Steel’ πιστεύω ότι αδικείται.
Οι Dickinson και Smith κάνουν τραγούδι τη ζωή του Miyamoto Mushashi, και το αποτέλεσμα είναι ένα γρήγορο κομμάτι, με πολύ ωραίο τόνο και riff, που κακώς δεν έχει μια πιο περίοπτη θέση ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου και των Iron Maiden γενικότερα. Υποτιμημένο αλλά με αξία.
To Tame a Land
Ο αρχικός τίτλος ήταν Dune, αλλά ο Frank Herbert φρόντισε να ενημερώσει μέσω τρίτων το συγκρότημα ότι δεν του αρέσουν «οι rock μπάντες, οι heavy rock μπάντες, και ειδικά μπάντες όπως οι Iron Maiden».
Έτσι το τραγούδι που βασίστηκε στο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του συγγραφέα ονομάστηκε ‘To Tame a Land’.
Ο καθένας με τα γούστα του, αν και ο Herbert χάρη σε αυτό το τραγούδι μάλλον κέρδισε μερικούς ακόμα αναγνώστες, συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος.
Αλλά ας είναι. Με τόνους ερήμου και ανατολής, το ‘To Tame a Land’ συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων και επικών τραγουδιών στο κλείσιμο των δίσκων των Iron Maiden που ξεκίνησε με το ‘Hallowed Be Thy Name’. Μεγαλειώδης ατμόσφαιρα και ήχος πυκνός και βαρύς σαν ανατολίτικο μύρο, το τραγούδι κλείνει με εντυπωσιακό τρόπο έναν εντυπωσιακό δίσκο.
Το ‘Piece of Mind’ αποθεώνεται για το πρώτο μισό του, με τον κόσμο συχνά να παραβλέπει ή και να υποβαθμίζει το δεύτερο μισό, αλλά το ολόκληρο είναι Iron Maiden στα καλύτερά τους.
Συνέχισε με μεγάλη επιτυχία από εκεί που είχε σταματήσει το ‘The Number of the Beast’, σε μια περίοδο που το συγκρότημα έγραφε και περιόδευε όπως ελάχιστοι έκαναν ή θα κάνουν ποτέ.
Είναι επάξια μέρος αυτού του θρύλου, κομμάτι των Iron Maiden του ’80, μιας μπάντας που δύσκολα βρίσκεται όμοιά της.