Είναι ιδιότροπος, απόλυτος και αιρετικός στις απόψεις του, όμως παρόλα αυτά (κάποιοι από εμάς) τον αγαπάμε. Ο λόγος για το Morrissey, που τελευταία έχει αρχίσει δειλά δειλά να δίνει μετά από καιρό περισσότερες συνεντεύξεις, οι οποίες ως συνήθως προκαλούν αντιδράσεις.
Έτσι και στην πιο πρόσφατη από αυτές, που δόθηκε με αφορμή να εγκαινιάσει το νέο του site Morrissey Central και τελικά κατέληξε να υποστηρίζει πως ο Χίτλερ ήταν αριστερός αλλά και πως ο δήμαρχος του Λονδίνου δεν μπορεί να μιλήσει σωστά. Ανάμεσα όμως στις κοινωνικοπολιτικές του θέσεις, ο κάποτε frontman των Smiths, βρήκε λίγο χρόνο να μιλήσει για μουσική και μάλιστα για την μπάντα που τον έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Όταν λοιπόν ρωτήθηκε για το αν ακούει σήμερα τις δουλειές του με τους Smiths, ο Morrissey ήταν κατηγορηματικός:
Όχι! Ήταν όμορφα αλλά είναι κάτι που έχει τελειώσει. Είμαι περήφανος για τα ‘Low In High School’, ‘World Peace Is None Of Your Business’, ‘Years Of Refusal’, ‘Ringleader Of The Tormentors’, ‘You Are The Quarry’, ‘Swords’, ‘Southpaw Grammar’, ‘Your Arsenal’, ‘Vauxhall and I’. (Αυτοί οι δίσκοι) είμαι εγώ, ενώ οι Smiths ήταν μια υπέροχη, αλλά απλοϊκή εποχή. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτούς τους σόλο δίσκους. Ναι ακόμα και το ‘Maladjusted’. Τους αγαπώ τόσο πολύ.
Στη συνέχεια ο Morrissey εξήγησε πως τον εκνευρίζει ότι ο κόσμος εμμένει στους Smiths και δεν ασχολείται με τα μέλη της σόλο μπάντας του:
Πέρυσι είχα δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα Times και αυτή δημοσιεύτηκε με μια τεράστια φωτογραφία των Smiths που δεν αναφέρονταν καν στη συζήτηση. Πρέπει να ζήσω με αυτό. Δεν μπορούν καν να γράψουν μια επικεφαλίδα που να μην είναι τίτλος κομματιού των Smiths.
Και έκλεισε λέγοντας:
Δεν πιστεύω πως είναι ένδειξη μίσους το ότι με τραβούν πίσω στο 1983 αλλά περισσότερο μια άρρωστη ευαισθησία. Είναι σαν να αναφέρονται στον David Bowie μόνο σε σχέση με το ‘The Laughing Gnome’!
Εμείς πάντως στην φωτογραφία του άρθρου τον βάλαμε μόνο του.
Δείτε ακόμα:
