Η ιστορική νίκη του ‘Parasite’ στα Όσκαρ.
Το 2020, τέτοια εποχή, όταν ο κορονοϊός μόλις είχε ξεκινήσει να γίνεται αντιληπτός στα μέρη μας και κανείς μας δεν είχε ιδέα τι ερχόταν, βασικό θέμα συζήτησης ήταν μία ταινία από τη Νότια Κορέα.
Η τελευταία δημιουργία του Bong Joon-ho, ο οποίος ήταν ήδη γνωστός στη Δύση από τα ‘Snowpiercer’ και ‘Okja’, έγραψε ιστορία.
Η επιτυχία όμως αυτή είχε το εξής παράδοξο: Δεν ήρθε από το πουθενά, δεν ήταν όμως ούτε αναμενόμενη.
Το ‘Parasite’ ήταν πετυχημένο από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε για το κοινό. Στις Κάννες, κέρδισε με ομοφωνία τον Χρυσό Φοίνικα και από κει και έπειτα, ήταν παρόν σε κάθε μεγάλη κινηματογραφική διοργάνωση και πολύ συχνά έφευγε με κάποιο βραβείο.
Βρέθηκε στις Χρυσές Σφαίρες, στα BAFTA, στα Screen Actors Guild Awards.
Ο σκηνοθέτης και το καστ της ταινίας (το οποίο συμπεριλάμβανε τον Song Kang-ho [‘Memories of Murder’, ‘Snowpiercer’]) είχαν ήδη μετατραπεί σε αξιαγάπητες φιγούρες με αμέτρητες συνεντεύξεις και εκατοντάδες memes να τους ακολουθούν.
Η πορεία του ‘Parasite’ προς τον απόλυτο θρίαμβο φαινόταν να ήταν και μία νίκη του παγκόσμιου σινεμά.
Ο Bong Joon-ho, σε κάθε του νικητήριο λόγο, δεν ξεχνούσε να αναφέρει όλες τις άλλες ταινίες που ο λαός της Αμερικής αφήνει στην άκρη επειδή κουράζεται να διαβάζει υπότιτλους.
Η παρουσία και μόνο του ‘Parasite’ σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις ήταν σημαντική, το πράγμα αλλάζει εντελώς όμως αν αυτό συνοδευτεί και με τον απόλυτο θρίαμβο.
Στην 92η τελετή απονομής βραβείων Όσκαρ, δεν υπήρχε απόλυτο φαβορί. Αν έπρεπε να κάνει κάποιος μία ασφαλή πρόβλεψη, μάλλον θα πόνταρε στο ‘1917’.
Το πολεμικό έπος του Sam Mendes είχε πάρει κάποια σημαντικά βραβεία τους προηγούμενους μήνες και φαινόταν να είχε χτίσει ένα καλό μομέντουμ.
Από την άλλη, υπήρχε το ‘Joker’ του Todd Phillips, το οποίο είχε σπάσει ταμεία και είχε προκαλέσει αρκετές εντάσεις όταν κυκλοφόρησε.
Κάπου εκεί βρισκόταν και το ‘Parasite’. Προτεινόμενο για 6 χρυσά αγαλματίδια, μεταξύ αυτών και για Καλύτερης Ταινίας.
Ήταν φυσικά πιθανό, αλλά λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν στην ανατροπή. Εξάλλου, για 92 σερί χρόνια, καμία ταινία τέτοιου τύπου δεν είχε κερδίσει το συγκεκριμένο βραβείο.
Δεν είχε να κάνει με το ότι η Ακαδημία δεν είχε διαθέσεις για προοδευτικές (τουλάχιστον για την ίδια) κινήσεις.
Η νίκη του ‘Moonlight’ λίγα χρόνια νωρίτερα παραμένει θρυλική (εν μέρει και για τον τρόπο που ήρθε).
Από την άλλη όμως, μόλις την περασμένη χρονιά, το μεγαλύτερο βραβείο της βραδιάς είχε πάει στο ‘Green Book’, μία ταινία που δεν ήταν ακριβώς κακή, αλλά πολλοί χλεύασαν για τον τρόπο που χειριζόταν τα κοινωνικά ζητήματα για τα οποία μιλούσε.
Το ‘Parasite’ ήταν μία ακόμα ταινία με βαθιές κοινωνικές και ταξικές ανησυχίες.
Το μήνυμά του ήταν σίγουρα ένα μήνυμα που αφορούσε τους πάντες. Αν μιλούσαν και αγγλικά οι χαρακτήρες, μάλλον δεν θα υπήρχαν πολλές αμφιβολίες για τον νικητή.
Το πρόβλημα όμως των μικρών λευκών γραμμάτων στο κάτω μέρος της οθόνης παρέμενε. Και αυτό σήμαινε πως το πιθανότερο ήταν να φύγει από την βραδιά με το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και να αφήσει τους υπολοίπους να συζητάνε για εβδομάδες σχετικά με το πόσο ανάξιος ήταν ο όποιος νικητής.
Ήταν τόσο πιθανό που έμοιαζε σχεδόν αναπόφευκτο. Εκεί όμως έγινε το αναπάντεχο. Όσο προχωρούσε η βραδιά, ο Bong Joon-ho ανέβαινε όλο και πιο συχνά στο βήμα, έδινε όλο και περισσότερους λόγους σε ένα κοινό που ήταν ξεκάθαρο πως λάτρευε και αυτόν και την ταινία του.
Στο τέλος της απονομής, όταν η Jane Fonda βρέθηκε στο μικρόφωνο για να ανακοινώσει τον μεγάλο νικητή, τα πράγματα είχαν αλλάξει.
Το ‘Parasite’ είχε ήδη κερδίσει 3 Όσκαρ, τώρα όμως πήγαινε για το σημαντικότερο. Δίπλα του δεν είχε μικρούς αντιπάλους. Πέρα από τις προαναφερθείσες ταινίες, έπρεπε να νικήσει τα ‘Once Upon a Time…in Hollywood’, ‘The Irishman’, ‘Marriage Story’, ‘Little Women’, ‘Jojo Rabbit’ και ‘Ford v Ferrari’.
Κυρίως όμως, έπρεπε να νικήσει μία παράδοση που κράτησε σχεδόν έναν αιώνα.
Φυσικά, τα προβλήματα δεν θα έφευγαν έτσι απλά. Σήμερα, η Αμερική φαίνεται να αντιμετωπίζει παρόμοια ζητήματα όταν πρέπει να μιλήσει για ταινίες που δεν συμπληρώνουν συγκεκριμένα κουτάκια.
Στις 9 Φεβρουαρίου του 2020 όμως, σε μία από τις σπάνιες νύχτες που είχαν μεγάλους νικητές, αλλά κανέναν χαμένο, και λίγο πριν η καθημερινότητά μας αλλάξει δραματικά, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να φαίνονται πιο αισιόδοξα για το παγκόσμιο σινεμά.
