Bruce Springsteen: Letter To You
Ο θάνατος κυριαρχεί στο ‘Letter To You’.
Το 20ο άλμπουμ του Bruce Springsteen γεννήθηκε, εξάλλου, λόγω ενός θανάτου.
Το 2018 ο George Theiss, μουσικός με τον οποίο ο Springsteen έπαιζε στην πρώτη του μπάντα, τους Castiles, άφησε την τελευταία του πνοή.
Αυτό σήμαινε ένα πράγμα για τον Springsteen: ήταν το τελευταίο ζωντανό μέλος των Castiles, της μπάντας που τα ξεκίνησε όλα. Πώς συμβιβάζεσαι άραγε με μία τέτοια συνειδητοποίηση;
Άμα είσαι ο Bruce Springsteen, μάλλον κάνεις το μοναδικό πράγμα που ξέρεις. Γράφεις για να κάνεις τον κόσμο αυτό να φανεί λιγότερο ακατανόητος.
Ίσως λοιπόν να μην αποτελεί τόσο μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι το άλμπουμ δεν ξεκινάει με τα γνωστά, εκκωφαντικά τύμπανα του Max Weinberg, αλλά με μία ακουστική, μελαγχολική μελωδία.
Το ‘One Minute You’re Here’ μοιάζει να μας προσκαλεί σε έναν κόσμο όχι και τόσο διαφορετικό από αυτόν του ‘Nebraska’. Ο Springsteen τραγουδάει σαν να βρίσκεται στα βάθη της πιο σκοτεινής νύχτας της ζωής του, στη μέση ενός ξερού τοπίου που θα κάνει καιρό να δει την άνοιξη.
Πρέπει να φτάσουμε στο δεύτερο τραγούδι για να σιγουρευτούμε πως ο Bruce επέστρεψε, όχι μόνο για να μιλήσει για το παρελθόν, αλλά και για να περάσει καλά.
Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια έχει και την E Street Band μαζί του στο στούντιο (η τελευταία ήταν στο άνισο ‘High Hopes’ του 2014).
Κάλεσε όλα τα μέλη (ακόμα και αυτά που χάθηκαν στην πορεία) στο στούντιο του και μέσα σε τέσσερις ημέρες ετοίμασαν το ‘Letter to You’.
Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί πως το αποτέλεσμα θα ήταν μια προχειροδουλειά, αλλά η E Street Band δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολία. Δεν είναι τυχαίο που στην μπάντα βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα της ροκ μουσικής εξάλλου, όπως ο Roy Bittan ή ο Steven Van Zandt.
Η όλη διαδικασία καταγράφηκε από τον Thom Zimny σε ένα ντοκιμαντέρ μιάμισης ώρας που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες στο Apple TV.
Το υλικό μπορεί να μην δίνει τρανταχτές νέες πληροφορίες σε κάποιον που έχει διαβάσει πράγματα για τον Springsteen και τον μύθο που τον περιβάλλει. Αξίζει όμως για τις μικρές στιγμές αλληλεπίδρασης ανάμεσα στα μέλη, παλιά και νέα (o Jake Clemons για παράδειγμα, ανιψιός του Clarence Clemons, εμφανίζεται για πρώτη φορά σε άλμπουμ του Springsteen).
Η θέαση του ντοκιμαντέρ επίσης προσδίδει λίγη παραπάνω βαρύτητα και στο άλμπουμ. Το ‘Letter to You’ ασχολείται αρκετά με το παρελθόν και οι αφηγήσεις του Springsteen κάνουν τα τραγούδια όχι μόνο πιο ξεκάθαρα, αλλά και πλουσιότερα.
Στο ‘Last Man Standing’ για παράδειγμα, οι σκονισμένες φωτογραφίες μοιάζουν να φέρνουν περισσότερη λύπη, παρά χαρά ή οτιδήποτε ενδιάμεσο, ενώ στο ‘House Of A Thousand Guitars’ είναι σαν να προσπαθεί να καθησυχάσει τον εαυτό του πως όλα είναι (ακόμα) καλά.
Ακόμα και σε τέτοιες στιγμές όμως, ο Springsteen παραμένει ευγνώμον για όσα έζησε.
Και πώς να μην είναι εξάλλου;
Ο θάνατος φίλων και συναδέλφων σηματοδοτεί το πέρασμα του χρόνου, δεν είναι όμως και μία τρανταχτή απόδειξη της γεμάτης ζωής που είχε κάποιος;
Σε όλο το άλμπουμ (και το ντοκιμαντέρ), παρατηρούμε την προσπάθεια του Springsteen να κατανοήσει την ιδέα της απώλειας, το σκεπτικό ότι, σύντομα, όλοι μας θα φύγουμε. Όλα αυτά τα μεγάλα ερωτήματα που αναρωτιούνται αναπόφευκτα κάποια στιγμή όσοι άνθρωποι πάτησαν σε αυτόν τον πλανήτη.
Φυσικά, το όνομα Bruce Springsteen θα κάνει αρκετό καιρό να ξεχαστεί. Ο άνθρωπος που κουβαλάει το όνομα αυτό όμως, δεν έχει απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή του.
Φέτος έγινε 71 ετών, ακόμα κι αν το εξωτερικό παρουσιαστικό του διαφωνεί με τον αριθμό αυτό. Η E Street Band έχει ήδη δύο απώλειες (τον Danny Federici και τον Clarence Clemons) και η σκληρή αλήθεια είναι πως η λίστα μόνο να μεγαλώσει μπορεί.
Θα μπορούσε λοιπόν, το ‘Letter to You’ να είναι το τελευταίο άλμπουμ αυτών των θρυλικών μουσικών;
Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που αυτό δεν φαντάζει απίθανο. Αν υπάρχει όμως ένα πράγμα που κρατάει τις σκοτεινές σκέψεις μακριά, είναι η ενέργεια που βγάζουν αυτοί οι άνθρωποι.
Η επιλογή του Springsteen να ηχογραφηθεί όλο το άλμπουμ μέσα σε λίγες ημέρες, δίνει στο ‘Letter to You’ μία διαφορετική αίσθηση.
Φυσικά δεν γίνεται να έχει την ωμή ενέργεια του ‘The River’ ας πούμε, για αυτονόητους λόγους, αλλά σε κάποια σημεία είναι λες και το τραγούδι φτάνει στα αυτιά μας όσο πιο ακατέργαστο γίνεται.
Στο ‘Burnin’ Train’ σχεδόν μπορείς να νιώσεις πώς θα ακουγόταν ένα τέτοιο τραγούδι σε ένα γεμάτο στάδιο με 60.000 θεατές.
Το ‘Ghosts’ (ίσως το καλύτερο τραγούδι εδώ πέρα), είναι λες και σε προσκαλεί να τραγουδήσεις την μελωδία στο τέλος και να υψώσεις τις γροθιές σου ψηλά. Καταλήγεις να σκέφτεσαι πόσο κρίμα είναι, που θα χρειαστεί να περάσει καιρός μέχρι να ακουστούν ζωντανά αυτά τα τραγούδια, στον χώρο που τους αρμόζει.
Το ‘Rainmaker’ από την άλλη, γραμμένο για τον George W. Bush, μοιάζει να μην κολλάει ιδιαίτερα με την υπόλοιπη θεματική του άλμπουμ. Η ενορχήστρωση όμως, σε συνδυασμό με το διαχρονικό πολιτικό μήνυμα, το κάνουν να ξεχωρίζει.
Για το ‘Letter to You’ o Springsteen έδωσε νέα πνοή και σε τρία τραγούδια που είχε γράψει όταν πρωτοξεκινούσε (‘Janey Needs A Shooter’, ‘If I Was The Priest’ και ‘Song For Orphans’). Τα συγκεκριμένα τραγούδια παρουσιάζουν την ανωμαλία του ότι ξεχωρίζουν κατευθείαν από τα υπόλοιπα, που είναι πιο πρόσφατα γραμμένα.
Δεν είναι μόνο το πυκνό λεξιλόγιό τους, ένα αρκετά ενδεικτικό στοιχείο της πρώιμης δουλειάς του Springsteen.
Είναι στον τρόπο που τα τραγουδάει. Ο τρόπος που κυλάει η φωνή του, που καταλήγουν οι προτάσεις του.
Μπορείς να καταλάβεις ακριβώς πώς θα ακούγονταν αυτά τα τραγούδια αν, για παράδειγμα, έμπαιναν στο ‘Darkness on the Edge of Town’. Φυσικά, είναι και από τα καλύτερα τραγούδια του νέου άλμπουμ.
Αν υπάρχει ένα τραγούδι που θα μπορούσε να κοπεί από το ‘Letter to You’, αυτό για μένα είναι το ‘The Power of Prayer’.
Εδώ ο Springsteen περιγράφει την δύναμη που μπορεί να έχει ένα τρίλεπτο ποπ τραγούδι και οι προθέσεις είναι σίγουρα καλές. Δίπλα όμως σε άλλες προσπάθειες του δίσκου, μοιάζει αδύναμο.
Είναι επίσης κάπως περίεργο το ότι μπήκε αμέσως μετά το ‘Last Man Standing’, με το οποίο μοιράζεται αρκετές ομοιότητες στην μελωδία.
Το ‘I’ll See You In My Dreams’ ρίχνει την αυλαία με μία υπόσχεση. Πως όσο και αν πονάμε για τον χρόνο που περνάει και για τους ανθρώπους που χάνουμε, δεν τους αφήνουμε ποτέ να φύγουν από την ζωή μας. Ο θάνατος εξάλλου δεν είναι το τέλος, τραγουδά ο Springsteen, και μακάρι να έχει δίκιο.
Ο ίδιος σίγουρα δεν είναι έτοιμος να φύγει.
Σε όλο το άλμπουμ μιλάει φωναχτά για τις αμφιβολίες του, αυτό που σιγοψιθυρίζει όμως ανάμεσα από τις λέξεις, είναι πως είναι ακόμα ζωντανός. Στο ‘Ghosts’ μάλιστα το φωνάζει κιόλας.
Κανείς δεν ξέρει το μέλλον και κανείς δεν τολμά να κάνει προβλέψεις.
Είναι όμως βέβαιο πως για όσο χρόνο τους απομένει, ο Bruce Springsteen και η E Street Band θα είναι εδώ.
Ακούστε το ‘Letter To You’ του Bruce Springsteen στον παρακάτω σύνδεσμο:
Διαβάστε ακόμα:
