Ένα μικρό αφιέρωμα στον τεράστιο Chuck Schuldiner
Αν σας έλεγε κανείς ότι υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στην death metal, την jazz, την φιλοσοφία, την καταπολέμηση των ναρκωτικών και τα δικαιώματα των γυναικών, πιθανότατα θα γελούσατε.
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω έχουν βρει τρόπο να συνδεθούν, στο πρόσωπο του Chuck Schuldiner.
Γεννημένος στο Long Island της Νέας Υόρκης στις 13 Μαΐου του 1967, ο Charles Michael Schuldiner άρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία μόλις 9 χρονών, όταν του έκαναν δώρο οι γονείς του μια κλασσική κιθάρα για να τον βοηθήσουν να ξεπεράσει τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του.
Ο ίδιος γρήγορα αγάπησε το όργανο και άρχισε να εξασκείται συστηματικά, ενώ μεταπήδησε από τα κλασσικά μαθήματα σε πιο rock επιρροές.
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Μετά από αρκετά demos με τους Mantas, την μπάντα που αργότερα μετονομάστηκε σε Death, ο Chuck κατάφερε να κλείσει συμβόλαιο με την δισκογραφική Combat Records και να κυκλοφορήσει το 1987 το ντεμπούτο των Death, ‘Scream Bloody Gore’.
Ένα τραχύ, βίαιο, ωμό άλμπουμ που ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμά του, για να το διαδεχθεί ένα χρόνο αργότερα ακολουθεί το ‘Leprosy’ που κυμαίνεται στους ίδιους τόνους.
Ο Πατέρας του Death Metal
Τα ακραία φωνητικά, τα πολύ γρήγορα riffs, οι δυναμικές μπασογραμμές και τα δαιμονισμένα τύμπανα των δύο αυτών δίσκων ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό για εκείνην την εποχή.
Ο Chuck Schuldiner επιχείρησε να πάρει τον ήχο συγκροτημάτων όπως οι Slayer ή οι Venom και να τον εξελίξει, να τον πάει ένα βήμα παρακάτω, καταφέρνοντας να γεννήσει ένα νέο παρακλάδι της metal, την Death Metal.
Αμέσως πολλοί νέοι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν στο νέο αυτό είδος και δημιούργησαν δικές τους μπάντες, επεκτείνοντας τη μουσική αυτή. Δικαίως, λοιπόν, ο Chuck λογίζεται ως ο Πατέρας της Death Metal μουσικής.
Οι Death όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Θα μπορούσαν να συνεχίζουν να βγάζουν αντίστοιχους δίσκους με τα ‘Scream Bloody Gore’ και ‘Leprosy’.
Τα άτομα που ήδη γουστάρανε την ακραία αυτή μουσική θα συνέχιζαν να ανταποκρίνονται στους Death και η μπάντα θα είχε μια πολύ καλή, ομαλή πορεία στη metal σκηνή. Όμως, ο Chuck Schuldiner ήταν φτιαγμένος για πολλά, πολλά παραπάνω…
Έχοντας ήδη πολλές μουσικές ανησυχίες και το μικρόβιο του συνεχούς πειραματισμού μέσα του, αποφάσισε να αλλάξει την πορεία της μπάντας.
Στον επόμενο δίσκο, ‘Spiritual Healing’, του 1990, έγινε η αρχή: Η μπάντα έδειξε πως θα απομακρυνθεί από το μονοπάτι της death metal που αυτή πρώτη χάραξε. Πιο τεχνικός ήχος, πιο χαμηλές ταχύτητες με αρκετές αλλαγές ρυθμού, χωρίς ωστόσο να χάνεται το groove αίσθημα.
Οι στίχοι πλέον είναι αρκετά πιο προσεγμένοι, τα φωνητικά πιο καθαρά, δίνεται έμφαση σε κάθε λεπτομέρεια:
Όπως η ιστορία μας έχει δείξει πολλές φορές, ο κόσμος δεν αποδέχεται εύκολα τις αλλαγές. Πολλοί ξίνισαν από την αλλαγή στον ήχο της μπάντας, ενώ τους κατηγόρησαν πως ξεπουλήθηκαν για να γίνουν αρεστοί σε περισσότερο κόσμο.
Προφανώς και αυτά τα λόγια δεν επηρέασαν ούτε στο ελάχιστο τον Chuck. Συνέχισε ακάθεκτος, κυκλοφορώντας το 1991 το ‘Human’.
Η εξέλιξη που ξεκίνησε από το ‘Spiritual Healing’ συνεχίστηκε, ενώ για πρώτη φορά προστίθενται jazz (!) στοιχεία, δίνοντας τεράστιο μουσικό βάθος σε αυτόν τον metal δίσκο. Το 1993 κυκλοφορεί το ‘Individual Thought Patterns’, όπου αποκαλύπτεται στο έπακρο η συνθετική και στιχουργική ιδιοφυΐα του.
Φιλοσοφία, συναισθήματα και προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης κυριαρχούν στη θεματολογία, με το δισκογραφικό πόνημα αυτό να θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος της μπάντας.
Ο Chuck Schuldiner, λίγα χρόνια μετά, είχε δηλώσει για εκείνη την περίοδο:
Υποτίθεται πως ξεπουληθήκαμε το 1990 με το ‘Spiritual Healing’ επειδή υπήρχαν τόσα παραδοσιακά metal στοιχεία σε αυτήν τη μουσική.
Χαίρομαι να βλέπω πως οι metal μπάντες σήμερα αρχίζουν να ενσωματώνουν πιο κλασικά στοιχεία στην μουσική τους, γιατί από κει προέρχεται όλο αυτό!
Εγώ προσωπικά δεν έχασα ποτέ επαφή με αυτά τα στοιχεία, αλλά με σταύρωσαν για την πορεία αυτή τότε. Οπότε φαντάζομαι, είναι καλό να ξέρω πως τελικά έκανα το σωστό πράγμα.
Επειδή όμως η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ, το 1995 με το ‘Symbolic’, οι Death άλλαξαν και πάλι πορεία! Τα φωνητικά πλέον διαφέρουν πολύ από τους πρώτους δίσκους, οι αλλαγές ρυθμού είναι πιο συχνές από ποτέ, ενώ προστίθενται αρκετά μελωδικά κομμάτια.
Ο δίσκος αυτός αν και αρκετά διαφορετικός από τους προηγούμενους αγαπήθηκε από πολλούς και θεωρείται (και από τον αρθρογράφο) το αποκορύφωμα της μπάντας.
Ακολουθεί το ‘Sound of Perseverance’, όπου η μπάντα κινείται πια ξεκάθαρα σε progressive μονοπάτια. Στην περιοδεία για τον δίσκο αυτό, οι Death κάνουν μια στάση και στη χώρα μας για ένα μοναδικό show.
Ο progressive χαρακτήρας κερδίζει τελικά τον Chuck Schuldiner, ο οποίος αποφασίζει να δημιουργήσει τους Control Denied, με τους οποίους κυκλοφορεί, το 1999, το ‘The Fragile Art of Existence’.
Δυστυχώς, εκείνην τη χρονιά, μετά από έντονους πόνους στο λαιμό, ο Chuck Schuldiner ανακαλύπτει πως πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου στον εγκέφαλο. Τα έξοδα για τις θεραπείες όμως ήταν πολύ μεγάλα και η οικογένειά του αδυνατούσε να συγκεντρώσει το απαραίτητο ποσό.
Η metal σκηνή ανταποκρίθηκε σχεδόν άμεσα. Συναυλίες, δημοπρασίες, δωρεές και άλλα events από επώνυμους καλλιτέχνες, όπως ο Dave Grohl και ο Ozzy, οργανώθηκαν για να καλυφθεί το κόστος.
Υποβλήθηκε σε εγχείρηση την ίδια χρονιά, με τους γιατρούς να μιλάνε για επιτυχή αποτελέσματα.
Δύο χρόνια αργότερα ωστόσο, το 2001, ο όγκος επανεμφανίστηκε σε μη εγχειρήσιμο βαθμό.
Τελικά, ο μεγάλος Chuck Schuldiner πέθανε, σαν σήμερα, 13 Δεκεμβρίου του 2001, στην ηλικία των 34.
Τελειομανής σε ακραίο βαθμό, πάσχιζε πάντα για να προσφέρει το κάτι παραπάνω, το κάτι διαφορετικό. Διαφωνούσε συχνά με τους υπόλοιπα μέλη της μπάντας, κάτι που οδηγούσε στην συνεχή αλλαγή του line up των Death.
Ένας απίστευτος βιρτουόζος της κιθάρας, με τα καταιγιστικά σόλο του ακόμα να στοιχειώνουν τους οπαδούς του ακραίου ήχου, αλλά και ένας διορατικός μουσικός και συνθέτης.
Ο Chuck Schuldiner ήταν ο πρώτος ήρωας της Death Metal σκηνής, το πρώτο «φρικιό», που ωστόσο διέφερε πολύ από όλους τους υπόλοιπους που θα ακολουθούσαν.
Έπαιζε μεν ακραία μουσική, μιλούσε για δύσκολες καταστάσεις της ζωής, κατάφερνε όμως να βρει τη χρυσή ισορροπία και να παραμένει ένα αισιόδοξο, χαρούμενο άτομο.
Έσπαγε το ηλίθιο στερεότυπο που θέλει τον μεταλά να είναι μοναχικός, σκοτεινός και να ασχολείται με θανάτους και πολέμους. Παρά την καριέρα του, παρέμενε φιλικός, άνετος, cool χαρακτήρας, που ευχαρίστως θα άραζες και θα γελούσες μαζί του.
Και το πιο σημαντικό από όλα; Έδειξε και δείχνει ακόμα σε όλα αυτά τα παιδιά που τον ακούνε πως είναι αποδεκτό να είσαι διαφορετικός.
Πρόσφατα, πρώην bandmates του σχημάτισαν μια tribute μπάντα των Death, τους Death To All.
O Gene Holgan, φίλος του και ντράμερ των Death to All σχολίασε πως σε κάθε live της μπάντας βλέπει μεγάλους άντρες να κλαίνε στην πρώτη σειρά και να σχολιάζουν μετά πόσο τους βοήθησε η μουσική των Death στο να διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους.
Ο Chuck Schuldiner γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1967 και δεν θα πεθάνει πραγματικά ποτέ.
