Κάθε συγκρότημα έχει έναν δίσκο που αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της δισκογραφίας του. Όταν δε, η δισκογραφία είναι μεγάλη, αυτοί οι δίσκοι μπορεί να είναι περισσότεροι του ενός. Για κάποιους οπαδούς των Iron Maiden, αυτός ο δίσκος είναι το ‘Virtual XI‘, για άλλους το ‘X Factor’, για μερικούς το ‘No Prayer For The Dying’.
Από την άλλη, επειδή η διαφωνία αποτελεί προσφιλές σπορ των μεταλάδων, υπάρχουν και οι φανατικοί λάτρεις των παραπάνω δίσκων, που τους θεωρούν αριστουργήματα και πώς μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς, όταν μιλάμε για τον θρύλο που ακούει στο όνομα Iron Maiden.
Σήμερα δεν θα εξετάσουμε αν οι Maiden μπορούν να βγάλουν ένα κακό δίσκο (spoiler alert: Όχι!) αλλά θα δούμε μαζί της ιστορίες που ξετυλίγονται γύρω από κάθε τραγούδι του ‘Virtual XI’.
Χρονικά βρισκόμαστε στο 1998 και οι Maiden έχουν ήδη έναν δίσκο χωρίς τον Bruce Dickinson στις τάξεις τους και η σκιά της απουσίας του έχει αρχίσει και πέφτει απειλητικά βαριά πάνω στο συγκρότημα.
Οι ψίθυροι για την επιστροφή του, έχουν αρχίσει να μετατρέπονται σε φωνές και μέσα σε αυτό το πιεστικό πλαίσιο, ο Steve Harris και η παρέα του καλούνται να μετατρέψουν τις εμπνεύσεις τους σε μουσική. Δύο μεγάλα γεγονότα εκείνης της χρονιάς, πρόκειται να επηρεάσουν τις συλλήψεις γύρω από αυτόν τον δίσκο.
Η κυκλοφορία του επίσημου video game των Iron Maiden, Ed Hunter, και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου που έλαβε χώρα στη Γαλλία. Έτσι δημιουργήθηκε και ο τίτλος του άλμπουμ, Virtual που μεταφράζεται ως εικονικός (εμπνευσμένος από το Ed Hunter) και ΧΙ δηλαδή 11 που είναι ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που έχει μια ομάδα υπό κανονικές συνθήκες στο γήπεδο.
Futureal
Ένα τραγούδι γραμμένο από τους Blayze Bayley και Steve Harris, με τον πρώτο να ευχαριστεί τον δεύτερο, γιατί κατά τη διάρκεια της σύνθεσής του, τον δίδαξε πώς να κρατά τις καλύτερες ιδέες που έχει και να τις μετατρέπει σε σύνθεση, αφήνοντας στην άκρη τις λιγότερο καλές.
Ο τίτλος συνδυάζει τις λέξεις Future και Real και σύμφωνα με το συγκρότημα, σαν σκοπό έχει να κάνει την ερώτηση «Is The Future Real?», είναι δηλαδή ο κόσμος αληθινός;
O Bayley, λάτρης των θεωριών συνομωσίας και της μιντιακής παράνοιας, θεωρεί διαχρονικά πως τα μέσα ενημέρωσης, αποκρύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της αλήθεια από το κοινό, προβάλοντας μόνο όσα θεωρούν πως αυτό πρέπει να ξέρει.
Το παραπάνω σκεπτικό ήταν και που γέννησε το πρώτο κομμάτι αυτού του δίσκου.
Do you believe, what you hear
Can you believe, what you see
Do you believe, what you feel
Can you believe
What is real?
Futureal
The Angel And The Gambler
Δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς ένα κομμάτι των Iron Maiden που έχει δεχτεί πιο σκληρή κριτική από το ‘The Angel And The Gambler’.
Το για χρόνια μεγαλύτερο single των Iron Maiden – ξεπεράστηκε σχετικά πρόφατα πρόσφατα από το επικό ‘Empire Of The Clouds’– διάρκειας εννιά περίπου λεπτών, δεν έκανε καλή εντύπωση από την αρχή στους οπαδούς του συγκροτήματος και έπαιξε καταλυτικό ρόλο και στις κακές πωλήσεις που σημείωσε ο δίσκος.
Το κομμάτι περιγράφει την ιστορία ενός ανθρώπου που λατρεύει να τζογάρει και ζει τη ζωή του μέσα από ρίσκα.
Ο αστικός μύθος λέει πως ο Blaze Bayley επαναλαμβάνει 66 φορές τη φράση:
Don’t you think I’m a savior
Don’t you think I could save you
Don’t you think I could save your life
Ωστόσο πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν κάτσαμε να τις μετρήσουμε.
Lightning Strikes Twice
Το ομολογουμένως αδικημένο αυτό κομμάτι, παρομοιάζει μια συμφορά με έναν κεραυνό που αφού χτύπησε μια φορά, θα χτυπήσει σίγουρα ξανά.
Με όμορφο τρόπο οι Maiden αναλύουν στιχουργικά το πως ο πρωταγωνιστής, από τα μάτια του οποίου βλέπουμε την ιστορία που περιγράφει το τραγούδι, βλέπει και αναγνωρίζει τα σημάδια πως ο κεραυνός πρόκειται να χτυπήσει ξανά.
Παράλληλα με τον γλαφυρό στίχο, οι κιθαρίστες της μπάντας, Jannick Gers και Dave Murray, ξετυλίγουν τις κιθαριστικές τους αρετές κατά τη διάρκεια του τραγουδιού με τα εκπληκτικά τους σόλο.
As the ominous light draws near
There’s a lone dog howls in the park
All the people hurry inside
As a lightning flash lights dark
The storm is nearly here
Only God will know
The Clansman
Αν ένα κομμάτι του ‘Virtual XI’ έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα και έχει κερδίσει τη μάχη με τον χρόνο, αυτό είναι το ‘The Clansman’.
Σε αυτό βέβαια έπαιξε ρόλο το ότι ο Bruce Dickinson το αγάπησε και το έντυσε με τη φωνή του, όταν επέστρεψε στο συγκρότημα. Σε κάθε περίπτωση, είναι από τα τραγούδια που οι Iron Maiden σπάνια παραλείπουν από τις setlist των συναυλιών τους, από τότε μέχρι σήμερα.
Το ‘The Clansman’ περιγράφει τον αγώνα που έδωσαν κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους οι Σκωτσέζοι, κατά του τυραννικού ζυγού των Άγγλων και είναι ένας ύμνος για την ελευθερία, την αντίσταση και την πάλη.
No, no we can’t let them take anymore
No we can’t let them take anymore
We’ve the land of the free
When Two Worlds Collide
httpv://www.youtube.com/watch?v=m–CYw0334E
Σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει σε συνέντευξή του ο εκ των δημιουργών του κομματιού (μαζί με τους Murray και Harris) Blaze Bayley, το κομμάτι αυτό έχει διττή σημασία.
Μια κυριολεκτική, δηλαδή τη σύγκρουση του πλανήτη Γη με έναν μετεωρίτη, κατά τα πρότυπα της ταινίας Αρμαγεδών αλλά και μια μεταφορική, δηλαδή τη σύγκρουση δύο πολιτισμών. Έμπνευση για τους στίχους, κατά τον Bayley, ήταν η πρώτη επίσκεψή του στην Ιαπωνία και το πολιτισμικό σοκ που έπαθε από τις τόσο διαφορετικές συνήθειες των ανθρώπων εκεί.
Πάντως, σύμφωνα με τον τότε τραγουδιστή των Maiden, την επόμενη φορά που βρέθηκε εκεί, του ήταν πιο εύκολο να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής των Ιαπώνων.
When Two Worlds collide
The anger and the pain
Of all those who remain
The Educated Fool
Ένα κομμάτι σπάνιας στιχουργικής ωριμότητας, κατά το οποίο περιγράφεται ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σύγχρονου ανεπτυγμένου κόσμου που δεν είναι άλλο από την κενή μόρφωση.
Η μόρφωση δεν συνεπάγεται απαραιτήτως με καλλιέργεια και ο πρωταγωνιστής του τραγουδιού, παρά τη μόρφωσή του, δεν γνωρίζει πώς να κινηθεί στη ζωή του. Σύμφωνα με μια άλλη προσέγγιση, στο ‘Educated Fool’ μιλά για τον σκληρό πρόσωπο της ενηλικίωσης.
Ενδιαφέρον όμως υπάρχει και μουσικά, με ένα ρεφρέν που δεν θυμίζει Iron Maiden και αν μη τι άλλο προκαλεί εντύπωση με τη διαφορετικότητά του, ακόμα και στους πιο μυημένους στη μουσική των Βρετανών.
I am an educated fool
So I don’t know what it is I’m supposed to do
About this awkward situation
That’s been forced down right upon me
Don’t Look To The Eyes Of The Stranger
Στιχουργικά δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν γύρω από το ‘Don’t Look To The Eyes Of The Stanger’.
Το κομμάτι μιλά για την παράνοια και για το πώς νιώθει κάποιος που πιστεύει πως τον παρακολουθούν και τον καταδιώκουν.
Η παράνοια αποτελεί κεντρικό στοιχείο της ψύχωσης, κατά την οποία ο ασθενής δυσκολεύεται να ξεχωρίσει αν κάτι που βιώνει είναι πραγματικότητα ή όχι.
Μουσικά όμως, στα οκτώ περίπου λεπτά που διαρκεί το κομμάτι, οι Iron Maiden δοκιμάζουν πράγματα που δεν δοκιμάζουν συχνά. Περίεργους ρυθμούς, παύσεις και ένα φινάλε που ίσως κάποιους τους ξενίσει, οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε πως είναι πρωτότυπο.
Don’t look to the eyes of a stranger
Don’t look through the eyes of a fool
Don’t look to the eyes of a stranger
Somebody’s watching when the light goes down
Como Estais Amigos
Ένα ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά τραγούδι, γραμμένο για τα θύματα του πολέμου στα νησιά Φόκλαντ.
Έναν άσκοπο πόλεμο που στοίχισε τη ζωή σε αρκετούς Βρετανούς αλλά και Αργεντίνους στρατιώτες που πολέμησαν στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Ένας από τους αρκετούς αντιπολεμικούς ύμνους τον Iron Maiden και για πολλούς ο πιο συγκινητικός, αποτελεί το μόνο κομμάτι της μπάντας που δεν έχει Αγγλικό τίτλο.
Ο λόγος που τιτλοφορήθηκε με αυτό τον τρόπο, είναι γιατί το συγκρότημα ήθελε να απευθύνεται εξίσου και στους ισπανόφωνους οπαδούς τους, που ήταν και αυτοί που πληγώθηκαν περισσότερο σε αυτό τον πόλεμο, καθώς η Αργεντινή είχε τα περισσότερα θύματα. Ο τίτλος σημαίνει «Πώς είστε φίλοι».
No more tears, no more tears
If we live for a hundred years
Amigos no more tears
Αυτό ήταν το ‘Virtual XI’ των Iron Maiden. Σίγουρα έχετε ακούσει πολλά για αυτόν τον δίσκο και αρκετά από αυτά πιθανώς να σας έχουν αποθαρρύνει από το να τον ακούσετε μέχρι σήμερα.
Αν και μιλάμε για ένα από τα πιο αδύναμα άλμπουμ των Iron Maiden, σίγουρα δεν μιλάμε για έναν κακό δίσκο. Απλά το ‘Virtual XI’ δυσκολεύεται να σταθεί δίπλα στο μεγαλύτερο κομμάτι της δισκογραφίας της μπάντας… Μην ξεχνάτε όμως πως μιλάμε για τους Iron Maiden.
Οπότε αφήστε κατά μέρους τους δισταγμούς σας και πατήστε το play. Πού ξέρετε; Μπορεί τελικά να ανήκετε σε αυτό το κοινό που αγαπά πραγματικά τον δίσκο και να μην το γνωρίζατε.
Υ.Γ. Αν διαβάσατε όλο το αφιέρωμα, ακούσατε όλα τα τραγούδια κι ακόμα αναρωτιέστε πώς το ποδόσφαιρο έχει επηρεάσει το ‘Virtual XI’ εκτός από τον τίτλο του, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο βιβλιαράκι του δίσκου και θα λυθούν όλες σας οι απορίες.
Iron Maiden – Virtual XI
