Ήταν ένα live που περιμέναμε καιρό. Άλλωστε, η σχέση των Crippled Black Phoenix με το ελληνικό κοινό είναι γνωστή: Μία σχέση παθολογικής αγάπης, συχνό φαινόμενο στη χώρα μας με κάποιες μπάντες, από ένα περιορισμένο μεν, υπαρκτό δε κοινό το οποίο θα πλήρωνε και δεύτερο εισιτήριο την ακριβώς επόμενη μέρα για να τους ξανακούσει.
Φτάσαμε κατά τις 21:15, οριακά δηλαδή στην προκαθορισμένη έναρξη της συναυλίας από τους Hypnotic Nausea. Παρότι ήταν νωρίς, ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να συγκεντρώνεται στο Fuzz, αν και υποθέτω πως η ανακοίνωση ότι οι CBP θα έπαιζαν 2.5 ώρες, απέτρεψε αρκετούς από το να έρθουν ακόμα νωρίτερα.
Για τους Hypnotic Nausea tα έχουμε ξαναπεί, ενώ τους είχαμε δει και στο DEFCON, όπου μας είχαν ενθουσιάσει. Το ίδιο έκαναν και χθες. Αρχίζοντας σχεδόν την ώρα που είχε ανακοινωθεί, μας παρέσυραν για 45 περίπου λεπτά με τις post/stoner μελωδίες τους, αποτελώντας το ιδανικό opening για τους Crippled Black Phoenix. Ο ήχος τους εξαιρετικός, τα samples για άλλη μια φορά άψογα και το παίξιμό τους καθαρό και απέρριτο. Σίγουρα σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο πολύ καλός ήχος του μαγαζιού, ενώ και οι ίδιοι εμφανίστηκαν αρκετά ορεξάτοι επί σκηνής, βγάζοντας όλο και περισσότερη ενέργεια όσο ο κόσμος μαζευόταν από κάτω. Χειροκροτήθηκαν θερμά σε κάθε τραγούδι τους και στα ελάχιστα σημεία που είχαν και λίγα φωνητικά, μου δημιούργησαν μια προσδοκία στις επόμενες δουλειές τους να προσθέσουν λίγα περισσότερα από δαύτα. Όπως και να ‘χει, ήταν πολύ καλοί και ζέσταναν κατάλληλα την ατμόσφαιρα του συνεχώς αυξανόμενου κοινού που σιγά-σιγά γέμιζε το μαγαζί, για να τους χαρίσει ένα εκτεταμένο χειροκρότημα στο τέλος.
Hypnotic Nausea setlist:
1. Age Regression
2. Revival Experience
3. Hypnosis (part1)
4. Hypnosis (part2)
5. Dogma 5-7-9 (new track)
6. Rapid Eye Movement
7. Sensory Integration
Αφού κατέβηκαν οι Hypnotic Nausea από τη σκηνή, και έπειτα από κάνα 20λεπτο προετοιμασιών, η ώρα για την παρέα του Justin Greaves είχε φτάσει. Μαζί με την προχθεσινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη, η χθεσινή στο Fuzz ήταν η δεύτερη της περιοδείας των Βρετανών στα πλαίσια της προώθησης του νέου τους δίσκου, ‘Bronze’ (διαβάστε την κριτική μας εδώ), και καταλαβαίνει κανείς τι σχέση έχουν χτίσει με το ελληνικό κοινό όταν επιλέγουν να ξεκινήσουν την περιοδεία τους με δύο συναυλίες στη χώρα μας.
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ. Μην μας απογοητεύσετε.
Το ‘Dead Imperial Bastard’ έδωσε το σήμα της έναρξης, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο, και παρότι το μαγαζί είχε σχεδόν γεμίσει, ο κόσμος ήταν κάπως μουδιασμένος, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο και από την μπάντα. Daniel Änghede και Justin Greaves απευθύνθηκαν στο ακροατήριο και ρώτησαν πόσοι έχουν στην κατοχή τους τον νέο δίσκο και αν τους άρεσε, για να συνεχίσουν «ζητώντας την άδεια» να παίξουν μερικά κομμάτια απ’ αυτόν, χωρίς φυσικά να παραλείψουν να εκφράσουν το πόσο χαρούμενοι ήταν που έπαιζαν και πάλι στη χώρα μας. Η αλήθεια είναι ότι η έκκληση του Justin «να μην τους απογοητεύσουμε» λειτούργησε αφυπνιστικά για όλους.
Η μπάντα είχε κατέβει σε πλήρη, 8-μελή σύνθεση και είχε κατακλύσει τη σκηνή, ενώ η Belinda Kordic που είναι η τελευταία προσθήκη, ήταν μαζί μας για το μισό περίπου της συναυλίας για να μας προσφέρει αρκετές ηλεκτρισμένες ερμηνείες.
Όσο προχωρούσαν τα κομμάτια, η ένταση ανέβαινε, το ίδιο και η διάθεση του κόσμου. Άλλωστε, το δυομισάωρο set που είχε ανακοινωθεί μία μέρα πριν, προμήνυε αρκετό χρόνο για το άκουσμα πολλών εκ των αγαπημένων κομματιών τους. Ο showman Justin Greaves έκανε τα δικά του και ολόκληρη η μπάντα έδειχνε να απολαμβάνει πραγματικά το live, διακόπτοντας συχνά-πυκνά για να ευχαριστήσει το κοινό για την αγάπη που της έδειχνε, με αποκορύφωμα τα ‘No’, ‘No Fun’ και ‘444’. Το τελευταίο, μάλιστα, ερμηνεύτηκε ως «Καλά Χριστούγεννα» από τον Daniel, που λίγοι μάλλον κατάλαβαν τι ακριβώς είπε εκείνη τη στιγμή. Στο ‘Rise Up And Fight’ τα αίματα άναψαν για τα καλά και η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού τραγουδούσε τους στίχους παθιασμένα, με τους CBP να δείχνουν κάτι παραπάνω από ευχαριστημένοι για την εξέλιξη του live. Και ενώ όλα τα μέλη ήταν αψεγάδιαστα, την προσοχή μου κέρδισε ο ντράμερ, Ben Wilsker, που απλά φαινόταν υπερβολικά άνετος με αυτό που κάνει, αν και τις περισσότερες στιγμές ήταν αρκετά απαιτητικό.
Όλοι γνωρίζουμε πως οι Crippled Black Phoenix απεχθάνονται τα encores… εκτός κι αν είναι στην Ελλάδα. Όταν, λοιπόν, προειδοποίησαν πως το ‘We Are The Darkeners’ θα είναι το τελευταίο τους τραγούδι και κανείς δεν τους πίστεψε, ο Justin μας απηύθυνε ξανά τον λόγο, εξηγώντας πώς έχουν τα πράγματα.
Εμείς θα φύγουμε από τη σκηνή, θα το παίξουμε ταπεινοί, εσείς θα φωνάζετε ότι θέλετε κι άλλο και θα επιστρέψουμε.
Έτσι κι έγινε. Ο κόσμος δεν σταμάτησε να χειροκροτά για το επόμενο 3λεπτο, ενώ οι κραυγές απόγνωσης έκαναν την εμφάνισή τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η μπάντα επέστρεψε και ο Justin αποφάσισε να κάνει λίγη πλάκα, παίζοντας μία πενιά και ζητώντας να καταλάβουμε ποιο κομμάτι ήταν. Αρκετοί το πέτυχαν, και έτσι το ‘We Forgotten Who We Are’ το οποίο τραγουδήθηκε από όλους, ήταν το πρώτο κομμάτι του encore, για να το ακολουθήσει μια τρομερή εκτέλεση του ‘Turn To Stone’ από τον καινούριο δίσκο της μπάντας.
Τρίτο και τελευταίο κομμάτι του encore, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το ‘Burnt Reynolds’. Και λέω δεν θα μπορούσε άλλο, αφού στην τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας το 2014, είχε γίνει αυτό. Ε, και χθες έγινε αυτό, με τις φωνές όλων να ενώνονται για αρκετά λεπτά και να τραγουδούν με σηκωμένα τα χέρια το κομμάτι. Ο Greaves δεν άργησε να κατέβει από τη σκηνή και να αναμειχθεί με κόσμο, παίζοντας κιθάρα περικυκλωμένος από τους ενθουσιασμένους θεατές που προσπαθούσαν να τον αγγίξουν, να τον φωτογραφίσουν και να καταγράψουν την –τρομερά δυνατή– στιγμή.
Τα αμοιβαία συναισθήματα αγάπης ήταν έκδηλα και από τις δύο πλευρές, αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι το χαμόγελο της Daisy Chapman (πλήκτρα, τρομπέτα, φωνητικά) όταν παρατηρούσε τι συμβαίνει. Ήταν αυτό που λέμε «η χαρά είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της» χωρίς ίχνος υπερβολής.
Η συναυλία έκλεισε λίγο αφότου ο Greaves ανέβηκε ξανά στη σκηνή, για να κάτσει μπροστά στα ντραμς και να απολαύσει την υπόλοιπη κομπανία να τζαμάρει, μπροστά από ένα πλήθος που δεν είχε ακόμα συνειδητοποιήσει πόσο όμορφες ήταν οι στιγμές που μόλις είχε ζήσει.
Τα εγκάρδια μηνύματα αγάπης ήταν αυτά που έκλεισαν τη συναυλία, μαζί με μια υπόσχεση ότι θα τα ξαναπούμε. Και ελπίζουμε πως αυτό θα γίνει σύντομα.
Στα περίεργα της βραδιάς, ο Daniel Änghede έχει αφήσει μακρύ μαλλί, ο Justin Greaves μας άφησε κόκκαλο με το μισό ξανθό μισό μαύρο μαλλί αλά Twoface και -το σημαντικότερο για τον γράφοντα- δεν έπαιξαν το ‘Troublemaker’.
Setlist (screenshot by setlist.fm):
