Ο Ρους είναι ένα ιδιαίτερο μουσικό φαινόμενο. Ένας τραγουδοποιός της νεότερης γενιάς που τον γνωρίσαμε με το τραγούδι του ‘Εξαιρέσεις’ το 2009 μέσα από τον μουσικό διαγωνισμό Jumping Fish. Το τραγούδι έκανε πανελλαδική επιτυχία και ακούστηκε σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αποτυπώνει με το δικό του τρόπο τις ευαισθησίες του, τους προβληματισμούς του και τις σκέψεις του, δημιουργώντας μελωδικά κομμάτια. Εντύπωση έκανε η συμμετοχή του στον τελευταίο δίσκο της Χάρις Αλεξίου όπου συμμετείχε με τρία τραγούδια. Χαρακτηριστικότερο όλων και μεγάλη επιτυχία του δίσκου ήταν το ‘Ένα Φιλί’ που όλοι μας τραγουδήσαμε. Αυτήν την εβδομάδα, φιλοξενούμε στο StraightOnMusic τον Ρους.
-Τι υποδηλώνει το Ρους; Σημαίνει κάτι ιδιαίτερο;
Το όνομά μου κανονικά είναι Γιώργος Γεωργιάδης. Το Ρους προέρχεται από το Ρουσσέτος που είναι το όνομα του πατέρα μου. Είναι ένα φράγκικο όνομα που προέρχεται από τα Δωδεκάνησα όταν ακόμη ήταν ενετοκρατούμενα. Από τα χαρτιά μου για το πανεπιστήμιο και το διαβατήριό μου μέχρι τους λογαριασμούς μου, αναγραφόταν το Γεώργιος Ρους Γεωργιάδης. Η ιδέα για το Ρους προέκυψε σαν αστείο όταν σπούδαζα κινηματογράφο στην Ιταλία. Ίσως κάποιος να νόμιζε ότι θα ήταν παρατσούκλι ή θα υποδήλωνε τη ροή αλλά δε σημαίνει κάτι τέτοιο.
-Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Με τη μουσική ξεκίνησα όταν πρωτοάκουσα μια κασέτα της μητέρας μου και με συγκίνησαν απίστευτα οι ήχοι και οι μελωδίες. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι κάτι γεννήθηκε μέσα μου. Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να θυμηθώ από τότε και μέχρι και σήμερα η αίσθηση αυτή δεν έχει αλλάξει. Εκείνη τη στιγμή που άκουγα τα τραγούδια θέλησα να μάθω πώς γεννιούνται και παράγονται αυτοί οι ήχοι. Το πρώτο μου όργανο ήταν το αρμόνιο στο οποίο και σπούδασα και στη συνέχεια συνέχισα με τη κιθάρα όπου είμαι αυτοδίδακτος. Αργότερα, γύρω στα 16, σταμάτησα για ένα διάστημα γιατί ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Αργότερα, όμως, επανήλθα και αφιερώθηκα στη μουσική. Ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα τραγούδια, τους προβληματισμούς μου, να παίζω κιθάρα όλο και παραπάνω και να ασχολούμαι αποκλειστικά με αυτό.
-Τι μουσική άκουγες;
Άκουγα αποκλειστικά ξένη μουσική και συγκεκριμένα ροκ. Μου άρεσε ο Bob Dylan, οι Beatles, ο Elvis Presley. Είχα επιρροές από τον πατέρα μου ο οποίος ήταν ναυτικός και έφερνε πολλούς δίσκους βινυλίου στο σπίτι όταν επέστρεφε από τα ταξίδια, αλλά και από την μητέρα μου η οποία είχε παρόμοια ακούσματα. Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου μεγάλωσα πιο πολύ με την μητέρα μου και ως ερέθισμα είχα αυτά τα μουσικά ακούσματα.
-Ελληνικό ροκ άκουγες;
Στην ηλικία των 16-18 άκουγα Παύλο Σιδηρόπουλο, Τρύπες, Μουσικές Ταξιαρχίες, Ξύλινα Σπαθιά, Δημήτρη Πουλικάκο. Αυτό, βέβαια, ήταν κυρίως το ελληνικό ροκ της δεκαετίας του ’80. Εγώ είχα ξεκινήσει να ακούω πρώτα το ροκ των προηγούμενων δύο δεκαετιών ψάχνοντας τους προβληματισμούς που είχε και εξέφραζε αλλά και τις επιρροές των νέων ανθρώπων τότε.
-Ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής σου;
Η φιλοσοφία της ζωής μου συνοψίζεται στο να καταφέρω να γίνω μια μέρα ευτυχής. Για να φτάσεις στην ευτυχία, η οποία είναι και μάταιη κάποιες φορές, πρέπει να περάσεις από πολλές φάσεις. Η ευτυχία είναι μια στιγμή, ένα διάλειμμα ανάμεσα σε άλλες, όχι τόσο ευχάριστες στιγμές. Το ζητούμενο για μένα είναι να μπορώ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους αυτές τις υπόλοιπες στιγμές. Κάτι το οποίο με δυσκολεύει κάποιες φορές.
-Τι σου δίνει τροφή για να εκφραστείς καλλιτεχνικά;
Τροφή μου δίνουν οι χαρακτήρες που δημιουργώ ο ίδιος με το μυαλό μου και δεν υπάρχουν στη πραγματικότητα, άτομα που ήδη γνωρίζω ή μπορεί να συναντήσω τυχαία, τυχαία γεγονότα, τα πρόσωπα των ανθρώπων, οι ιστορίες των ανθρώπων της διπλανής πόρτας… Γενικά, οτιδήποτε μου προκαλέσει το ενδιαφέρον και μου δώσει την αφορμή να διεισδύσω εντός του, είναι η έμπνευσή μου. Με απασχολεί κυρίως ο άνθρωπος και ο κοινωνικός σχολιασμός πάνω σε καταστάσεις.
-Είσαι ο πρώτος νικητής του Jumping Fish. Τι δρόμους σου άνοιξε αυτό;
Είμαι ο πρώτος νικητής αλλά δεν είχα ανταγωνιστές… Δεν έγινε κάποιος διαγωνισμός ή κάποια αίτηση. Ουσιαστικά έτυχε και συνέπεσε το πρώτο μου τραγούδι για το Jumping Fish, με το βασικό event της οργάνωσης. Δεν υπήρχε ψηφοφορία και επέλεξαν τις ‘Εξαιρέσεις’ ως το τραγούδι για να ξεκινήσει ο πρώτος μήνας. Για καλή μου τύχη και για καλή τους τύχη ξεκινήσαμε με αυτό το τραγούδι. Πιστεύω ότι ήταν κάτι πολύ όμορφο και μια ενδιαφέρουσα συγκυρία, καθώς λίγο αργότερα κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος. Δεν το περίμενα, βέβαια, να εξαπλωθεί έτσι. Υπήρξε σημαντική διάδοση και μετάδοση του τραγουδιού, πράγμα που ωφέλησε τόσο και τη διοργάνωση του Jumping Fish όσο και εμένα. Ήταν μια εμπορική επιτυχία η οποία βέβαια ξέφυγε και έφερε και κάποια παράλογα. Ήταν ένα τραγούδι που μπήκε στη σφαίρα του hit. Όπως έλεγε και ο Μάνος Ελευθερίου, «ο Θεός να σε φυλάξει παιδί μου από το hit…»
-Πως διαχειρίστηκες την αναγνωρισιμότητα;
Δε με σόκαρε. Όπως σου είπα παραπάνω, όλο αυτό εξαπλώθηκε αστραπιαία και ούτε και ο ίδιος δεν κατάλαβα πότε και πώς έγιναν όλα. Η αντίδρασή μου ήταν φυσιολογική. Λόγω των σπουδών μου ήξερα την τηλεόραση και τον τρόπο που λειτουργεί και για αυτό το λόγο επέλεξα να μην εμφανίζομαι και αρκετά.
-Είναι εύκολο να χάσει κάποιος την ισορροπία με τον εαυτό του αν ξαφνικά γίνει εύκολα γνωστός;
Είναι πανεύκολο. Φαντάσου τι μπορεί να προκαλέσει σε έναν άνθρωπο που ξεκινάει να παίζει από ένα μικρό μπαράκι των Εξαρχείων να καταλήξει σε μια μεγάλη μουσική σκηνή… Τότε έρχονται και άλλα. Και καλά και άσχημα. Αρχίζεις να γίνεσαι επαγγελματίας μουσικός, να ακολουθείς αυστηρό πρόγραμμα, να παίζεις για περισσότερο κόσμο αλλά και από την άλλη, αν δεν έχεις τις άμυνες να αντισταθείς σε αυτή τη μαζική ενέργεια που σε περικλείει, τότε η ίδια η ενέργεια θα σε καταπιεί.
-Μίλησε μου για τις δισκογραφικές σου δουλειές.
Δισκογραφικά ξεκίνησα σε μια μεγάλη σχετικά ηλικία και συγκεκριμένα στα 33 μου χρόνια. Ο λόγος ήταν ότι ο ίδιος δεν το είχα επιδιώξει τόσο πολύ. Ο πρώτος μου δίσκος με τίτλο ‘Ρους’ κυκλοφόρησε από την Archangel Music το 2010. Είχα γράψει διάφορα τραγούδια κατά καιρούς τα οποία τα έστελνα σαν demo σε δισκογραφικές εταιρείες και σε καλλιτέχνες. Δεν ήμουν τόσο έτοιμος όμως, και για το λόγο αυτό δεν είχα προσεγγίσει πολλά άτομα. Γενικά, δε νιώθω συχνά έτοιμος για αυτά που γράφω. Το 2011 κυκλοφόρησε ένα single για την ταινία του Νίκου Ζαπατίνα, Μια Φορά Και Ένα Μωρό, με τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Σάκη Μπουλά. Τελευταία μουσική μου απόπειρα ήταν η συμμετοχή μου στο δίσκο της Χάρις Αλέξίου, ‘Τα Όνειρα Γίνονται Πάλι’, που κυκλοφόρησε το 2014 .Συμμετείχα με τρία τραγούδια σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη,το ‘Ένα Φιλί’, το ‘Ζήτω Η Καρδιά’ και τον ‘Καθρέφτη’.
-Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Χαρούλα Αλεξίου;
Κάποια στιγμή βρισκόμουν στη Τούμπα για κάποιες συναυλίες που πραγματοποιούσα. Με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος Μωραΐτης και μου πρότεινε να γράψουμε τραγούδια για τη Χαρούλα… Εγώ εκείνη τη στιγμή δεν το πολυκατάλαβα. Του απάντησα πως είμαι σύμφωνος και μόλις γυρίσω στην Αθήνα θα το κοιτάξουμε. Με το που πέρασαν λίγα λεπτά συνειδητοποίησα τι ακριβώς μου ζήτησε… Χάρηκα πολύ για τα τραγούδια που γράψαμε με τον Νίκο για τη Χαρούλα. Τον Νίκο τον γνώριζα χρόνια και η γνωριμία μας έγινε με αφορμή μια παλιά συνέντευξη που μου είχε κάνει όταν ξεκίνησα το 2009. Το έλεγα χρόνια πως ήθελα να γράψω κάτι για την Χάρις Αλεξίου και να που έγινε.
-Τι σου έμεινε από τη συνεργασία αυτή;
Μου έμειναν πάρα πολλά πράγματα. Η γνωριμία με την Χαρούλα, η συνεργασία με τον Νίκο Μωραΐτη, τον Γιώργο Κυβέλο και τον Soumka. Οι κουβέντες με τη Χαρούλα, οι οποίες ήταν μοναδικές. Είναι μαγεία να την ακούς να μιλάει, σε ταξιδεύει.
-Με ποιούς άλλους θα ήθελες να συνεργαστείς?
Θα ήθελα να γράψω τραγούδια για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Ελένη Βιτάλη και την Ελπίδα. Θα ήθελα να γράψω κάτι το οποίο εάν το έδινα σε κάποια φωνή, θα το τραγουδούσα και εγώ. Θα το υποστήριζα με όλη μου την ψυχή. Δε θα έμπαινα στη διαδικασία να γράψω κατά παραγγελία τρασγούδια-σουξέ ή κάτι ανάλογο.
-Γράφεις εκείνη τη στιγμή που νιώθεις κάτι ή όταν αυτό ηρεμήσει μέσα σου;
Γράφω όταν νιώσω κάτι εκείνη τη στιγμή. Δεν έχει να κάνει με τον αυθορμητισμό… Αν καταλάβω πως αυτό που αντιλαμβάνομαι θα μπορέσω με μια δεύτερη σκέψη να το εξελίξω, τότε θα κάτσω και θα γράψω.
-Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί γύρω σου;
Με ενοχλεί αφάνταστα η αγένεια που επιδεικνύουν οι άνθρωποι σε άλλους ανθρώπους.
-Στην κοινωνία γενικότερα;
Η κοινωνία είναι ένας καθρέφτης των ανθρώπων και όλων όσων έχουν βιώσει από την οικογένειά τους και τον περίγυρό τους. Με ενοχλεί η έλλειψη παιδείας και κατ’επέκταση η έλλειψη ευαισθησίας και σοβαρότητας στην αντίληψη της πραγματικότητας.
-Πιστεύεις στο Θεό;
Όχι, είμαι λάτρης της επιστήμης. Μου αρέσει να σκέφτομαι την ύπαρξη και όλα τα ζητήματά της μέσα από μία επιστημονική οπτική. Με εκφράζει καλύτερα. Κάποιες φορές, βέβαια, φτάνω στο σημείο να παραδέχομαι το άγνωστο και μιλάω εντελώς υποθετικά. Πιστεύω γενικότερα σε μια αλήθεια…
-Τι είναι ο έρωτας για σένα;
Ο έρωτας μπορεί να με διαλύσει… Είναι το συναίσθημα που όταν μπαίνει στη ζωή μου ξεφεύγω, παρατάω τα πάντα και βουλιάζω. Τότε, όμως, επεμβαίνει η λογική και με επαναφέρει, μου χτυπάει το καμπανάκι. Χαλιέμαι λίγο μέσα μου, όμως, γιατί μου αρέσει να βλέπω τον έρωτα με αυθορμητισμό. Όταν ερωτεύομαι το καταλαβαίνω μέσα μου και το αφήνω να τα παρασύρει όλα…
-Πώς κρίνεις το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας;
Θεωρώ πολύ θετικό σημάδι ότι σήμερα στην εξουσία βρίσκονται άνθρωποι της γενιάς μου, έχουν αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω και μου βγάζουν την εντύπωση ότι δεν είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία όπως ήταν οι προηγούμενοι. Σαφώς, τα πράγματα είναι δύσκολα και βιώνουμε μια άσχημη κατάσταση, αλλά η νέα κυβέρνηση δείχνει διαφορετικό πρόσωπο. Κουράστηκα τους επαγγελματίες πολιτικούς οι οποίοι δεν είχαν ίχνος ντροπής, τους ενδιέφερε απλά και μόνο να διατηρήσουν τη θέση τους κάνοντας και μεταγραφές ορισμένες φορές από κόμμα σε κόμμα… Θα έπρεπε να έχουν μπλοκάκι ελεύθερου επαγγελματία και να κόβουν αποδείξεις κανονικά για παροχή υπηρεσιών.
-Πώς είσαι σαν άνθρωπος;
Είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να μένω αρκετές μέρες της μέρας μόνος. Μου αρέσει η μοναχικότητα… Έχει και τα καλά αλλά και τα κακά της αυτή η κατάσταση.
-Φοβάσαι κάτι;
Φοβάμαι την αίσθηση της απώλειας και την αίσθηση της απουσίας. Δεν ξέρω πώς θα τα διαχειριστώ αν μου προκύψουν.
-Ποια είναι η μεγάλη σου αδυναμία;
Έχω πολλές αδυναμίες αλλά παράλληλα έχω τη δυνατότητα να τις κρύβω και να μην τις κάνω εμφανείς.
-Τι θα συμβούλευες έναν νέο άνθρωπο για να γίνουν τα όνειρα πάλι;
Να μη φοβάται τίποτα, να μη λογαριάζει τις δυσκολίες και να θυμάται πως κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να του πει μέχρι πού μπορεί να φτάσει και τι μπορεί να κάνει. Είναι η συμβουλή του πατέρα μου την οποία ακολούθησα, ακολουθώ και θα ακολουθώ για πάντα. Το ίδιο συμβουλεύω να κάνει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του.
Γιώργο, σε ευχαριστώ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ πολύ.
