Η Ραλλία Χρηστίδου ανήκει στις ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς. Έχει φροντίσει να αφήσει το προσωπικό της στίγμα μέσα από τις δισκογραφικές της επιλογές και τις συνεργασίες της. Δισκογραφικά έχει συναντηθεί με τον Δημήτρη Κοργιαλά, τον Βασίλη Γαβριηλίδη, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τη Μαρία Παπαδοπούλου, την Ελένη Γιαννατσούλια, τον Νίκο Μωραΐτη και άλλους εξαιρετικούς δημιουργούς. Επί σκηνής έχει βρεθεί με τον Γιάννη Κότσιρα, τον Μάνο Πυροβολάκη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, την Ανδριάννα Μπάμπαλη, τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Ζουγανέλη και τη Μελίνα Ασλανίδου.
-Τι σας έδωσε το κίνητρο για να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Η αγάπη μου για τη μουσική νομίζω ότι προήλθε από τον παππού μου και τη γιαγιά μου. Τον παππού μου τον Ματθαίο και τη γιαγιά μου τη Ραλλία. Ο παππούς μου έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε, ήταν πάρα πάρα πολύ καλός. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Τρίο Μπελκάντο αλλά ο πατέρας του δεν τον άφησε ποτέ να δισκογραφήσει με το συγκρότημα. Tου έλεγε: «Εμείς οι Πειραιώτες δεν βγάζουμε μουσικάντηδες». Κι ήταν άδικο γιατί ήταν πολύ ταλαντούχος, όμορφος και καλλίφωνος. Επίσης, έπαιζε και ωραία κιθάρα…
-Υπήρξε επιρροή ή παρότρυνση από κάποιο δικό σας άτομο;
Η γιαγιά μου επέμενε να πάω στο Ωδείο να σπουδάσω μουσική για να μην είμαι αυτοδίδακτη όπως ο παππούς. Έτσι και έγινε. Με πήρε από το χέρι όταν ήμουν 7 ετών και με πήγε στο Ωδείο. Εκείνη, επίσης, μου έμαθε πως ό,τι αρχίζω πρέπει να το τελειώνω, γι’ αυτό και πήρα και το πτυχίο στα 22… Την έχασα από καρκίνο πολύ νέα, όταν ήμουν 12 χρονών, οπότε θεωρούσα ότι πρέπει να τηρήσω τον λόγο μου.
-Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Μας θυμάμαι με τον παππού μου και την γιαγιά μου να τραγουδάμε στην κουζίνα. Για τους Μικρασιάτες, όπως κι εμάς, η κουζίνα είναι το σπουδαιότερο δωμάτιο, η εστία της οικογένειας, όλα εκεί στο τραπέζι εξομολογούνται. Είναι όμορφες αναμνήσεις, χαραγμένες στη μνήμη και την καρδιά μου. Πολλές φορές όταν επισκέπτομαι τη μητέρα μου συζητάμε για τα παλιά και το αστείο είναι ότι όταν προσπαθεί να μου θυμίσει κάτι από εκείνα τα χρόνια, αν αυτό δεν έχει σχέση με τον παππού και τη γιαγιά μου δεν το θυμάμαι.
-Ποια ήταν τα μουσικά σας ακούσματα;
Προέρχομαι από μία οικογένεια με πάρα πολλά διαφορετικά ακούσματα. Έτσι, από μικρή άκουγα πολλά διαφορετικά πράγματα. Ο πατέρας μου ήταν fan της κλασσικής μουσικής αποκλειστικά. Ορχηστρική μουσική και κάποιες όπερες που του άρεσαν πολύ. Από την άλλη, η μαμά μου άκουγε πιο πολύ mainstream και λαϊκά κομμάτια. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον εγώ σπούδαζα κλασσική μουσική.
-Ποιοι καλλιτέχνες σας επηρέασαν;
Όλη αυτή η «ατμόσφαιρα», αυτό το «μίγμα» πιθανότατα μου δημιούργησε μία αρνητικότητα στην ιδέα ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να ακούει ένα μόνο πράγμα. Προσωπικά θα ακούσω, θα παίξω στην κιθάρα και ίσως θα τραγουδήσω οτιδήποτε μου αρέσει. Ποτέ μου δεν εξέτασα ποιος είναι αυτός που τραγουδάει το καθετί.
-Γίνατε γνωστή μέσα από το μουσικό ριάλιτι Fame Story. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή στη ζωή σας;
Η μαμά μου μου είπε να πάω στο Fame Story και τσακωθήκαμε πολύ άσχημα. Εγώ έστειλα βιογραφικό με δύο φωτογραφίες, μία προσώπου και μία ολόσωμη για να δείξω ότι δεν είμαι κάτι το οποίο συνηθίζει να βλέπει κανείς στην τηλεόραση.
-Φοβηθήκατε τον κίνδυνο που θα δημιουργούσε το μέσο της τηλεόρασης προβάλλοντας στοιχεία της προσωπικότητά σας ενώ εσείς δε θα το επιθυμούσατε;
Τυχαίνει να είμαι άτομο κλειστό, εσωστρεφές και συνεσταλμένο εκ φύσεως οπότε ήταν αδιανόητο να φύγω από το σπίτι και τους φίλους μου, να μπω στο «Fame» και να με παρακολουθούν οι κάμερες 24 ώρες το 24ωρο. Για όσο βρισκόμουν εκεί αυτή τη σκέψη την είχα βγάλει από το μυαλό μου διότι αλλιώς δε θα άντεχα.
-Μετανιώσατε για αυτήν την επιλογή;
Δεν έχω μετανιώσει για τη συμμετοχή μου αλλά αν είχα τη γνώση που έχω τώρα, δεν θα συμμετείχα ποτέ.
-Είχα ακούσει τον κύριο Μαχαιρίτσα να λέει σε κάποια εκπομπή – εκτιμώντας το ταλέντο σας και τονίζοντάς το – ότι αν δεν είχατε προκύψει από αυτό το σόου θα είχατε καλύτερη πορεία. Σας έκανε καλό ή κακό η τηλεόραση;
Ο χρόνος και η ιστορία θα δείξει αν μου έκανε καλό το Fame Story. Ξέρω ότι όσα πράγματα μου έδωσε, άλλα τόσα μου πήρε. Μου έδωσε την ευκαιρία να μπω τη δουλειά αλλά μου πήρε κάποιες ευκαιρίες. Θα μπορούσα, δηλαδή, να είχα υπηρετήσει απευθείας το ρεπερτόριο που επιθυμούσα. Αναγκάστηκα να υπηρετήσω ένα ρεπερτόριο πιο ελαφρύ από αυτό που θα ήθελα εγώ.
-Σήμερα, σε μια εποχή όπου υπάρχει κρίση στο χώρο της μουσικής, πώς θα πρέπει να κυνηγήσει τα όνειρά του ένας νέος άνθρωπος;
Μέλλον έχει εκείνος ο οποίος αγαπάει πραγματικά αυτή τη δουλειά. Εκείνος ο οποίος δεν επιθυμεί να γίνει άλλος ένας “επάγγελμα celebrity”. Όσες χαρές έχει αυτή η δουλειά, έχει άλλες τόσες πίκρες… Χρειάζεται γερό στομάχι και πολλή αγάπη… Και φυσικά αγώνας και υπομονή. Υπομονή, υπομονή…
-Μεγάλη επιτυχία στο ξεκίνημά σας ήταν το τραγούδι ‘Εγώ Για Σένα’, τραγούδι – διασκευή σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη. Τι οδηγεί ένα τραγούδι στην κορυφή; Ποια είναι τα στοιχεία;
Κάθε καλλιτέχνης έχει ένα τραγούδι με το οποίο κάνει το λεγόμενο break through όταν είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή. Οι συγκυρίες μπορεί να αναδείξουν ένα τραγούδι. Το ‘Εγώ Για Σένα’ ήταν ένα κομμάτι το οποίο τότε προ δεκαετίας τραγούδησα με τον ενθουσιασμό και την προσμονή ενος πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη. Τίποτε περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Πιθανότατα αν κυκλοφορούσε τώρα να μην έκανε επιτυχία.
-Τι σημαίνει επιτυχία για εσάς;
Για μένα αυτό που μετράει είναι η διάρκεια ενός καλλιτέχνη.
-Είστε 10 χρόνια στη δισκογραφία. Ποια δουλειά σας ξεχωρίζετε ως σύνολο;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια δουλειά μου… Ποια μάνα ξεχωρίζει τα παιδιά της;
-Ποιο από τα τραγούδια που γράψατε εσείς αγαπάτε πιο πολύ;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι μου… Ποια μάνα ξεχωρίζει τα παιδιά της;
-Έχετε συνεργαστεί με αρκετούς καλλιτέχνες μουσικά και δισκογραφικά. Ποια συνεργασία θυμάστε;
Όλες οι συνεργασίες μου μέχρι τώρα ήταν πολύ ξεχωριστές για μένα. Η κάθε μία είχε να μου προσφέρει και από κάτι σημαντικό.
-Πότε γεννιέται ένα μεγάλο τραγούδι; Όταν υπάρχει συναισθηματική φόρτιση ή όταν κοπάσει η θύελλα;
Πιστεύω πως και στις δύο καταστάσεις μπορεί να γραφτούν ξεχωριστά τραγούδια.
-Τι είναι έρωτας;
Ένα ισχυρό συναίσθημα που εκφράζεται συνήθως με μεγάλες δόσεις εγωισμού. Προτιμώ την αγάπη και περισσότερο την ανυπόκριτη, χωρίς ανταλλάγματα αγάπη.
-Τι σας κινητοποιεί να δημιουργήσετε;
Ένα βλέμμα, μια κουβέντα, ακόμα και μια μυρωδιά, μπορεί να αποτελέσει την έναρξη μιας μουσικής ιστορίας. Τα τραγούδια μου λένε όλα εκείνα που δεν μπορώ να πω με λέξεις. Αντλώ έμπνευση από τους τριγύρω μου. Τα τραγούδια μου είναι κομμάτια της ψυχής μου αποτυπωμένα σ’ ένα πεντάγραμμο.
-Πώς είναι σαν άνθρωπος η Ραλλία Χρηστίδου;
Θα έλεγα πως είμαι εργασιομανής, καλοπροαίρετη, απόλυτη, διαλλακτική, άλλοτε μοναχική και άλλοτε κοινωνική, δίκαιη. Μου αρέσει να αναζητώ τη μεγάλη εικόνα πέρα από τα μικρά και τα καθημερινά. Θέλω να νιώθω ελεύθερη από τις επιθυμίες μου. Λατρεύω την ελευθερία.
-Τι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα αναγνωρίζουν οι άλλοι σε εσάς;
Ως πλεονέκτημα αναγνωρίζουν ότι είμαι ειλικρινής και έμπιστη και ως μειονέκτημα ότι είμαι εργασιομανής, απόλυτη και εσωστρεφής.
-Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας τι θα ήταν αυτό;
Δεν θα ήθελα να αλλάξω τίποτα πολύ απλά διότι και πάλι κανείς δεν ξέρει όσον αφορά την έκβαση των πραγμάτων αν θα ήταν καλύτερη ή χειρότερη… Κάθε λεπτό που περνάει είναι μοναδικό και ποτέ ίδιο με το προηγούμενο η το επόμενο.
-Ποια είναι η μεγάλη σας αδυναμία;
Η μεγάλη μου αδυναμία είναι η μουσική.
-Ο μεγάλος σας φόβος;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η αρρώστια.
-Λειτουργείτε με τη λογική ή με το συναίσθημα;
Ανάλογα. Άλλοτε με τη λογική, άλλοτε με το συναίσθημα.
-Περιγράψτε μου την ιδανική μέρα για εσάς.
Όλες οι μέρες πρέπει να είναι ξεχωριστές και ιδανικές. Δεν μπορώ να περιγράψω την ιδανική μέρα διότι οι ανάγκες των ανθρώπων από μέρα σε μέρα αλλάζουν… Σίγουρα προτιμώ τις ηλιόλουστες μέρες, καθώς επηρεάζεται η διάθεση μου πολύ από τις καιρικές συνθήκες.
-Αυτόν τον καιρό ετοιμάζετε κάτι μουσικά;
Αυτόν τον καιρό απολαμβάνω τις ζωντανές μου εμφανίσεις. Θα συνεχίσω τις σόλο παραστάσεις μου «Σαν κάτι βόλτες μακρινές».
-Σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ σε ευχαριστώ.
